ترکان عثمانی بدون قرآن ترجمه شده به زبان ترکی

مهدی - مهدی

سه شنبه 27 اردیبهشت ماه سال 1390 ساعت 11:08 PM

آقای پورپیرار،

پدر نوستالژی بسوزد. امروز عطر یک پر نعنا، کمی پنیر و یک تکه نان تازه مرا به قره داغ برد. به دوران کودکیم، آن زمانی که در کنار رود آراز با دوربین گذر قطارهای شوروی را تماشا می کردیم و فاصله خود را با آنها خیلی کم و خیلی زیاد می دیدیم. قره داغ آنقدر وسیع و با اقلیم ها گوناگون که گویی هر پاره اش سرزمینی جدا و پهناور است. در یک سرزمینش مانند چیچکلی، در آغوش کوهها، گله ها بدون بز هستند چون هوا بسیار سرد است و در جای دیگرش مانند گول آخیر گله ها بدون گوسفند هستند چون گرما آنها تلف می کند. قره داغ با دشت های وسیعی میان کوه های سترگ، ابرهای ضیخیم و سیاهِ در هم تنیده، بهار هوس انگیز، پاییز رویایی و زمستانی سرد، تلخ، هیجان آور و وسوسه ساز... صبح های بارانی، چمن های باران زده پر از قارچ... اوبه های ایلاتی ها که گویی از اول همین جا زندگی می کرده اند. رمه گسترده در سینه فراخ کوه. بوی شیر تازه آمیخته با بوی گوسفندی که از سینه اش دوشیده اند. قهوه خانه های دود زده در دهات کوهستانی دور دور، جایی که اگر یک عصر زمستانی دیر بجنبی و تاریکی از راه برسد دیگر هیچ فراری نیست.

شاید این هوس ها که بر کسی آنی و بر کسی عمری غلبه می کند باعث می شود که نپذیریم همه در این سرزمین مهاجریم.

ارادتمند
مهدی

پاسخ:
آقای مهدی - مهدی. همین تابلوی نوستالژیک از قره داغ را می توان در باب دره لار و ورامین در نزدیک تهران و در لرستان و دیگر مناطق علف خیر ایران می توان ترسیم کرد. روشن فکری ترک باید گرد و خاک افسانه های یهود ساخته را از دوش قوم خود بتکاند و ان سلسله عثمانی مسلمان و  قدرتمند را باور نکند که گرچه تا بلغارستان را در تصرف خود داشته اند، اما قرآنی به ترجمه ترکی تدارک ندیده اند.  

 

 

آمون : من از خاخام خواهش می کنم هر چه زودتر این قضیه را درز بگیرند! آبروریزی است!