مفهوم دستور قرآن مبنی پذیرش امر و نهی(اوامر و نواهی)و تبعیت از دستورات پیامبر اسلام (ص) و نفی حدیث بر اساس آیات نورانی قرآن کریم

aziz

پنج‌شنبه 3 مرداد 1392 ساعت 03:32 ب.ظ

سلام استاد
در برابر برخی حضرات حوزوی صاحب کرسی درس و قلم و غیر حوزویان تابعشان به قول شما انهایی که معده شان از هضم مطالب بنیانی بر نمی اید مبحث قلم با انها به جریان انداختن ملال اور است.به همین خاطر درباره احکام فقهی غیر قرانی وقتی به احادیث پیام اور اعظم استناد میکنند ایه و ما علیک الا البلاغ را در نفی حدیث می اورم اما انها به ایه و ما اتاکم الرسول فخدوه ...استناد میکنند. استاد مقصود این ایه از پذیرش و عدم پذیرش کدام امر و نهی پیام اور اعظم خبر میدهد؟ امیدوارم سئوال را کامل پرسیده باشم تا پاسخ ناقص دریافت نکنم ممنون

پاسخ:
منظور ایاتی است که نازل می شود.  

 

 

 

 

 

 

محمد اوجال

جمعه 4 مرداد 1392 ساعت 02:06 ق.ظ

با اجازه جناب پورپیرار

آقای/خانم aziz
به نظرم کوتاهترین پاسخ به طرف مباحثه تان این است که از آنها بخواهید "رسول" را به شما نشان دهند تا "ما آتی" را بگیرید!
توضیح اینکه، دستورات مندرج در چنین آیاتی که در آنها سخن از اطاعت و فرمانبری از "رسول" الهی است، منحصر به زمان "حضور رسول" در میان مردم است، و نا گفته پیداست که از پس وفات آخرین نبی، دیگر رسولی وجود ندارد که مورد اطاعت و تبعیت قرار گیرد. و اگر جواب شنیدید که "اگر چه رسول زنده نیست، اما "اقوالش" موجود است"، می توانید پاسخ دهید که در قرآن، سخن از اطاعت و تبعیت از "رسول" است و نه "اقوال رسول"!

موفق باشید