روند تکامل و ارتقای زبان و نگارش فارسی به کمک ادبیات عرب و قرآنی

آبان

شنبه 31 تیر 1391 ساعت 4:00 PM

استاد سلام
و بی نهایت ممنون  از روشنگری های نوین تاریخی شما.
دوستی از قول شما می گفت  که فرموده اید مطابق "فرهنگنامه قرآن" در آیه 4 سوره 47 منظور از صرب الرقاب سفارش به حواس جمعی  و منظور از شدوالوثاق بستن پیمان محکم است. این تعبیر بسیار عالی مرا واداشت که کتاب 5 جلدی "فرهنگنامهء قرآنی" آستان قدس زیر نظری جعفر یاحقی را بخرم ولی چنین معنایی در آن نیافتم. اصلآ یاحقی در این کتاب توجهی به قرآن نداشته بلکه برخی لغات کهنه فارسی ترجمه های قدیمی از قران - که اغلب هم معنایی خشن و ارتجاعی دارند - را به نفع  زبان فارسی و باستان گرایی، جمع آوری و مصادره کرده  و برای اینکه چیزی از قران هم دستگیر خواننده نشود از هر عبارت  قرآنی فقط ترجمه هایی از  یک لغت را بدون  توجه به کل عبارت  و آیه نوشته است.
احتمالآ در این میان گذشته از شهرت طلبی پول کلانی هم به جیب زده است.
به همین دلیل من احتمال می دهم منظور شما در  فرهنگنامهء یاحقی نبوده بلکه به یک فرهنگنامهء دیگری اشاره داشته اید. که البته موفق به پیدا کردن آن در اینترنت نشده ام. لطفا نام آن فرهنگنامه یا منبع ترجمه های بالا  را برایم بنویسید.
با تشکر و ارادت  بسیار زیاد

پاسخ:
آقای ابان. فرهنگ نامه قرآنی،  ۱۴۰ نمونه از قرآن های قرن سوم تا سیزدهم را از نظر معنا گذاری فارسی بر لغات قرانی مرتب کرده است. غرض از این شامورتی بازی این است که گفته باشد زبان و لغت فارسی از نظر معانی لغت و کلام چیزی از قران کم ندارد.اما اگر سوال کنیم گه چه گونه لغت قرانی عرب فاقد نقطه است ولی ترجمه فاترسی ان نقطه گذاری بر  تمام خروف را رعایت کرده است. جواب درستی ندارد و رسوا می شوند. این واقعیت است که ابتدا لغات و کلام عرب نقطه گداری شده و سپس فارس ها آن علائم حاضر و اماده را به سود خود مصادره گرده اند. کتاب پاپیروس ها را مطالعه کنید.