معنی اصطلاح کوتاهی دست از دنیا و سرقت ادبی-فرهنگی بی شرف بدنهاد

بی نام

یکشنبه 23 مهر 1391 ساعت 00:19 AM

آقای پور پیرار اگر صلاح دانستی نمایش بده

جناب ساده دل
بی پرده بگویم انسان چیپ وبی ارزشی هستی هیچ انسان با ارزشی که بویی از انسانیت برده باشد حاضر به پرداخت هزینه خود شیرینی از انبان بی دفاع میت نیست وعلیرغم بر خورد غیر معمول استاد هیچ انسان با شرفی در این وبلاگ اتفاق مرحوم را هزینه تقرب به استاد نکرد وهمه سکوت را بر خود شیرینک بازی ترجیح دادند و تو پست فطرت ایاز صفت آن کردی که از توان هیچ با شرفی بر نمی آمد.برای استاد هم واقعا" متاسفم که اگر ذره ای التفات به آموزه های اسلامی داشت با کسی که دستش از دنیا کوتاه شده چنین بر خورد نمی کرد وآموزه ای نه چندان بدیع چون داده هایش در تاریخ  حد اقل در حد بزرگ منشی های معمول به ما می آموخت.
تا دیروز مطمئن بودم که جناب اتفاق نیاز به بخشش استاد بزرگ! ما دارد اما امروز فکر می کنم که  این دوست وهم فکر قدیمی که امروز شعور کامل است آخرین پیام خود
برای برداشت نقاب بعضی از جهره ها را با روشی
دیگر به اتمام رساند. خدا بیامرزدش وما را ببخشد اگر روزی برعلیه او چیزی نوشتیم.

پاسخ:
در آموزه های اسلامی کوتاه بودن دست از دنیا یک اصطلاح خاله زنکانه است که اگر تمام مردگان را مشمول آن کنیم ان گاه باید لب بر شناخت تاریخ فروبندیم! دست هرکسی برای عرضه در اخرت نباید کوتاه باشد. این جا عرصه تعارفات نیست. او سارق فرهنگی بد نهاد و بی شرفی بود که با وجود مستند تختگاه هیچ کس استاد غفوری با تصاویر عرضه شده دیگران وبلاگ می زد، زیره به کرمان می برد و در آرزوی تصاحب اکتشاف فصلی از مسائل به نام خود می سوخت و پرپر می زد.