دو تکه کردن یک لغت در لت های قرآنی قدیمی و نقطه گذاری خط عرب کهن

محمد اوجال

شنبه 23 دی 1391 ساعت 3:02 PM

با سلام و خسته نباشید

جناب پورپیرار، در بررسی چند لت های قرآنی ای که در جلد هشتم مجموعه تاملی در بنیان تاریخ ایران آورده اید، نکته جالب و عجیبی که به آن برخوردم، جدا و دو پاره نوشته شدن کلمات در انتهای سطور (به علت کمبود جا) بود. مثلا "الرحیم" در انتهای یک سطر به صورت "الر" در یک سر، و "حیم" در سطر بعد، و یا "یوحی" به صورت "یو" در یک سطر و "حی" در سطر بعد نوشته شده است. آیا این موضوع را می توان با آن نظریه شما که نویسندگان لت های قرآنی، غیر عرب و به عبارت صحیح تر غیر بومی منطقه نزول قرآن بوده اند، مرتبط دانست؟ چرا که به نظرم نمی توان هیچ توجیهی برای چنان دو تکه نویسی هائی ارائه داد؟

ضمنا، ظاهرا در قدیمی ترین لت های قرآنی، "نقطه" وجود دارد، اما به صورت پراکنده؟ درست است؟

ممنونم

پاسخ:
مطلب نخست مورد اشاره شما کاملا صحیج است و نشان می دهد که کپی برداران از ایات هنوز عربی نمی دانسته اند. اگر در لت های قرانی قبل از قرن پنجم به صورت مجرد و پراکنده نقطه دیدید، افزوده بعدی شناسایی کنید که غالبا با رنگ غلیظ تر نوشته شده است.