ریشه لغت فهرست

محمدرضا نیسی

پنجشنبه 18 شهریور ماه سال 1389 ساعت 00:54 AM

سلام‌علیکم

استاد عزیز

به عقیده من مبحث استراتژیک و راهگشای قلم، نقطه عطف بی‌نظیری در مجموعه مباحث ایران‌شناسی بدون دروغ است و با آن، همگی مدیون شما در شناخت جعلیات تاریخی هستند.

نوری که این مبحث به قلب جویندگان حقیقت تابانده تاکنون نظیر نداشته و باعث راندن هر چه بیشتر خفاشان جاعل به پستوی کلیسا و کنیسه شده است.

مبحث کوهسان قلم طومار همه الفهرست‌ها، العرب‌ها، شاهنامه‌ها و ... را در هم پیچیده است و جعل‌پرستان عرب و پارس مدت‌هاست به هذیان‌گوئی افتاده‌اند و شما به زیبائی سرانجام و هویت کلمه فهرست را مشخص کرده‌اید ولی باستان‌پرستان نمی‌توانند هویت، سابقه و سرانجام مفاهیم فنی که عرض کردم را در زبان کپی‌برداری شده خویش معلوم کنند.

جناب آقای پورپیرار، در مجموع آنچه درباره مبحث هویت گفتم خارج از آنچه شما تاکنون گفته‌اید (خاصتا مطالبی که جناب طالب‌الحق از "پلی بر گذشته3" و "ساسانیان3" ارائه کردند) نیست.

الله بعونکم

پاسخ:
آقای نیسی. مسلما هویت و منزلت فرهنگی عرب، با نزول آیات قرآن، بر پوسته آگاهان جهان و بر قبایل آشکار شد. مردمی که سر در پی آیات نهادند و انعکاس ایمان آنان، چون صدای باد در گنبد زمان و جهان پیچید. چه زمان و چه گونه و چرا این لفظ فهرست با مشتقاتی معیوب، همانند عکس و دنباله کوتاه آن، به زبان عرب وارد شد؟ مثلا محمد فواد عبدالباقی هنگامی که نام کتاب مفیدش را «المعجم المفهرس» می گذارد، نظر به چه دارد و از کجا بر می دارد؟! شاید هم از عنوان کتاب ابن ندیم و نه از زبان قوم و قبیله!؟