فرهنگ و ادب عصر مشروطه، ادبیات انسانی و حقوق بشر در متون معاصر

نیسی

دوشنبه 6 خرداد 1392 ساعت 04:27 AM

در ادبیات سیاسی دوره مشروطه برای نخستین بار سخن از «حقوق انسانیت» یا «حقوق بشریت» در آثار روشنفکران و نوشتارهای سیاسی به میان آمد. این امر در گرو تصویر جدیدی از انسان به عنوان شهروند است که پیش از این در گفتمان سیاسی سابقه نداشته است.

اما در دوره مشروطه به نظر می‌رسد که ناگهان با رویداد جدیدی روبروییم؛ اینکه مردم خود را تحت عنوان «انسان» می‌خوانند و شأن سنتی حاکمان را به اشکال مختلف رعایت نمی‌کنند.

سیروس مسروری با الهام از روش شناسی تفسیر متون تاریخی از کوینتین اسکینر معتقد است که وام گرفتن اندیشه‌های فلسفی غرب در میان روشنفکران عصر قاجار در زمینه این عمل گرایی ممکن شده است

http://www.radiozamaneh.com/72115?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+radiozamaaneh%2FMTcd+%28Radio+Zamaneh%29#.UaKuZqK9CSo

پاسخ:
به شرط این که متن های مورد مراجعه اسکینر معتبر باشد. مثلا بداند که مراتب اجتماعی افراد در دوران قاجار فقط نوعی نام گذاری فریبنده است و بس. و درست تر بخواهید جامعه جدید ایران که از مظفرالدین شاه شروع می شود شرایط زایمان و رشد روشن فکری را نداشته و منظورتان از ادبیات سیاسی دوران قاجار لفاظی است.  

 

 

 

 

 

 

آمون : عنوان مقاله، تولد مفهوم «انسان» و «حقوق بشر» در گفتمان روشنفکری عصر مشروطه است به قلم مهران رضایی.