با سلام خدمت استاد و دوستان گرامی
استاد پورپیرار ، نور و پتکی دگر بر ظلمات خموشانه ی آرمیده در آغوش غفلت ، با کنار هم خواندن و نشر کلام خویش می خلقانید ، و سرور آن را نتوان پنهان داشت .
تبریک به خاطر این خبر خوش. امیدواریم امکانی فراهم شود تا کتاب برآمدن صفویه و برآمدن مردم هم اجازه ی انتشار رسمی داشته باشند.
با آرزوی سلامتی و طول عمر برای شما
انتشار مبحث راهگشای اسلام و شمشیر را در این فضای قطبی شده مذهبی - فرقوی به همه بنیان اندیشان تبریک می گویم و امیدوارم آب سردی باشد بر این قلیانات فرقوی
به گزارش ایسنا، در این گزارش که توسط شبکه دو تلویزیون رژیم صهیونیستی منتشر شد، آمده است که صدام در زمان حمله به کویت و سپس پاسخ آمریکا و متحدانش به این حمله، ده ها موشک مجهز به کلاهک های شیمیایی را در پایگاه های مختلف عراق مستقر کرده و دستور داده بود تا در صورتی که نظام وی در آستانه فروپاشی قرار بگیرد و یا اختیار فرماندهان ارتش از دستش خارج شود، این موشک ها به سمت اراضی اشغالی شلیک شوند.
استاد ازبابت صدور مجوز انتشار اسلام و شمشیر تبریک عرض می کنم.
ولی بنده زیاد به این تایید خوشبین نیستم.هر لحظه ممکن است نظرشان برگردد.
بنظرم ممیزی ارشاد تمام مطالب اسلام و شمشیر را بطور کامل نخوانده است.
در واقع مطالب اسلام و شمشیر بساط تفسیر رو از بن میکندو دکان آقایان را تعطیل می کند.
محال است که ممیزی اسلام و شمشیر رو خواند باشد و درک کرده باشد و بعد آن را جهت انتشار در چنین فضایی تایید کند.
ازطرفی تا خواست خدا چه باشد.
پیروز باشید.
استاد عزیز از شما آموخته ام:بنیان اندیشی بازیچه این و آن نمی شود سر بلندانه راه خود را می رود، با هیچ کس تعارف ندارد و بر هیچ طبلی زیر جلی نمی کوبد.
صدور مجوز چاپ کتاب "اسلام و شمشیر" من را واداشت مطالبی را که همواره در جلسات خصوصی به شما گوشزد می کردم را اینبار برای بار آخر برادرانه عرض کنم. اگر خاطرتان باشد در جلساتی که باهم داشتیم و بالاخص در جلسه اخر که در حضور یکی از دوستان مشترک من و شما برگزار شده بود به شما اعتراض می کردم که چرا از مسیر بنیان اندیشی می خواهید خارج شوید؟ و چرا و بر اساس کدام مصلحت سعی به بیراهه کشاندن مسیر طی شده بنیان اندیشی ده سال اخیر هستید؟اکنون با صدور مجوز کتاب و در هیاهوی کف و سوت برخی , سئوال اصلی اینست که چه شده که به قول شما کارگزاران شجاء الدین شفا در مراکز فرهنگی ایران در برخورد با شما ملایمت و مرحمت پیشه کرده اند؟! آیا این گشاده دستی آنان ربطی به رویکرد جدید شما در تاریخ نویسی دریک سال اخیر ندارد؟
اینجاست که باید به "مومنین به بنیان اندیشی" تذکر و هشدار داد که هشیار باشند که در دام عقیده از نوع روشنفکرانه گرفتار نشوند به طور مثال به نظر می رسد که علیرغم فقر اسنادی و استنادی و علیرغم تذکر مکرر دوستان مختلف بنیان اندیش به دلیل نقص در مدارک , اصرار بیجای استاد برای ساختن مستند " ابطال"چندان هم بیجا نبوده است!.این مسئله به معنی غلط بودن بحث کتیبه ها نیست کتیبه ها قطعا ساختگی هستند اما نوع ارائه آن بوسیله آن عکس هایی که در جلسات با دوستان دیگر بارها به شما گفتیم و گفتیم و گفتیم که دارای ایراداتی هستندو با آنها نمی توان مطلبی را اثبات کرد و شما در تشخیص این عکس ها دچار اشکال شده اید همچنان که در گذشته نیز بابت این اشتباهات ضربه خورده ایم صرف نظر نکردید و امروز نیز بقیه را برای آشنایی با جعلی بودن کتیبه ها به آن مستند ارجاع میدهید که مایه شرم ساری است . توجه می دهم که ارائه به طور مثال عکس اکبر عبدی به جای مظفرالدین شاه نه تنها یک گاف نبوده بلکه تلاشی برای به سخره گرفتن "بنیان اندیشی" بوده است که اینک کمترین پاداش به سخره گرفتن, صدور مجوز چاپ کتب توقیفی شما می باشد. و نیز به استاد مجددا" تذکر داده می شود که مسائل بنیان اندیشی را به علایق سیاسی خود گره نزنند و با آن معامله نکنند و بنیان اندیشی را به حراج نگذارند. فراموش نکنیم که کسی که قبلا" در حوزه مبارزاتی و عقیدتی اشتباه سیاسی کرده است ممکن است دوباره همان اشتباه ها را تکرار بکند. از آنجا که ممکن است مطلب دیگری تا مدت ها نصب نکنم از این فرصت استفاده میکنم و نسبت به هواخوری 26 اعلام موضع میکنم.
گفتن یا نگفتن مسئله این است!
حرکت پر افتخار بنیان اندیشی نقش تعیین کننده ای در شکل گیری جنبش های انقلابی و اجتماعی و شیوه های مبارزاتی آن علیه مسببین و در راس آنها یهودیان خواهد داشت .آثار آن در مجموع و درس گیری از دستاوردهای گرانبهای آن که بقیمت خون و بایکوت بسیاری از محققان بجای مانده و همچنین نقد متعهدانه این آثار برای احتراز از ضعف ها و نارسائی های آن در روند حرکت این جریان ساختار شکن از ضروریات یارگیری ما در ادامه هوشیارانه راه متعالی آنها میباشد.
آنچنانکه حرکت داخلی آن که بیش از یک دهه پیش بر اساس بررسی های بومی ضرورت یافت در قبول و پیشبرد دستاوردهای متفکرین و محققین نقش تاثیر گذاری داشته ولی در پاری از اوقات برخورد متعهدانه به ضعف ها و نقض ها در مجامع خود نداشته . در اینجا در عین قاطعترین پشتیبانی و دفاع از مبارزات این جنبش و تبلیغ دستاوردهای صد ساله آن گواهی میدهم که از این حرکت بسیار آموخته ام و در آینده در صورت باقی بودن عمر تمام نیروی خود را جهت اشاعه این افکار به کار خواهم بست و لحظه ای کوتاهی نخواهم کرد.
ورود بنیان اندیشی به حوضه های مهم اجتماعی فرهنگی و اقتصادی توجه به ساختاری است که تحت عنوان مهندسی اجتماعی به شکل گیری انسانی پرداخته که مهم ترین وظیفه او بندگی شیطان است ، این جنگی است میان حق و باطل .
امروز وظیفه خود را به عنوان سرباز این مکتب پوشش همه جانبه این مسیر میدانم هرچند که راه بسیار دشوار است ولی وعده الهی محقق خواهد شد.
مستند زمین بعلاوه پنج درصد همانطور که قبلا ذکر شد قسمت اول مجموعه ای 30 قسمتی است که بازی بزرگ نام دارد . نا گفته پیداست که توجه به موضوع اقتصاد در بطن تحقیقات بنیان اندیشانه موجود است زیرا بنیان اندیشی خوب میداند باید مسئولانه تاریخچه این حوزه را به نقد بکشد و نشان دهد چطور بسیاری از مواردی که تا امروز واقعیات تاریخی شمرده میشدند نادرست است .البته هنوز این مستند انتشار پیدا نکرده ولی قصد دارم به انتقاداتی که استاد در مطالبشان ارائه کردند پاسخگو باشم .
بطور خلاصه میتوان ایرادات را اینگونه خلاصه کرد :
1- تشکر و تقدیر از استاد در ابتدای فیلم
2-تکراری بودن موضوع
3-عدم اشاره یهود
4-عدم اشاره به بانکداران
5- مطلبی درباره یکی از کارشناسان فیلم
6-ارائه یک راه کار
اجازه دهید از آخر به اول شروع کنیم .
ایراد شماره 6-
اما نظر خودم را هم در علت چنین آشفتگی به نظر لاعلاج در یک جمله گفته باشم. میزان کسری دارایی در سراسر جهان درست با میزان برداشت های سارقانه مسئولین سیاسی اقتصادی و فرهنگی ملت ها برابر است. "( استاد پورپیرار هواخوری 26)
از محتوای این اظهار نظر بر می آید که علت اصلی معضلات اقتصادی جهان فساد سیاسی است . آیا این اظهار نظری بنیان اندیشانه است ؟ خیر!
تاریخ اقتصادی فعلی جهان با اشاره به اسناد از بنیان ساخته و عرضه آنها به مجامع مختلف از جمله دانشگاهها سعی دارد با ارائه مثال های مختلف علت پیشرفت و رکود اقتصادی کشور های مختلف را توجیه کند .اگر به این تاریخ اعتقاد داشت همواره راه به بیراهه خواهیم برد و اگر به بررسی مجدد ودقیق تاریخ بپردازیم نکات شگفت انگیزی خواهیم یافت که با آنچه تا کنون درباره علت فراز و فرود های اقتصادی کشورها میشناختیم بطور کلی مقایر است .
برای مثال در تاریخچه کنونی سرمایه داری دلیل پیشرفت کشورها ی مختلف در حوزه اقتصاد را به عواملی محدود میکنند که از آنجمله فرهنگ است. اقتصاد دان و جامعه شناس سده نوزدهم آلمان مارکس وبر در اثر خود به نام اخلاق پروتستانی و روحیه سرمایه داری میگوید : فرهنگ هایی مثل پروتستانیسم وجود دارند که برای توسعه اقتصادی از خیلی از فرهنگ های دیگر مناسب ترند .
مطلب زیر از جمله بررسی های اسنادی است که به تدریج در فصل اول این مجموعه ارائه خواهد شد:
آیا براستی برخی از فرهنگ ها از توسعه اقتصادی عاجزند ؟
پس از بازدید از کارخانه های متعدد کشوری درحال توسعه یک مشاور مدیریت اهل استرالیا به مقامات دولتی کشور مذکور میگوید :" با دیدین کارگرانتان ، برداشتم از نیروی کار ارزان در کشورتان خیلی زود عوض شد . تردیدی ندارم که به کارگرانتان دستمزد کمی میپردازید اما بازدهی آنها نیز به همان اندازه پایین است.دیدن کارگرانتان این احساس را به من داد که شما نژادی بسیار قانع و آسان گیر هستید که زمان برایتان اهمیتی ندارد وقتی با برخی از مدیران در این رابطه صحبت کردم آنها میگفتند که تغییر عادتی که جزئی از میراث ملی است امکان پذیر نیست ."
نگرانی این مشاور استرالیایی درباره نبود اخلاق کاری درست نزد کارگران کشور مورد بازدید دور از انتظار نبود . در واقع وی ادب بخرج میداد والا میتوانست بی پرده کارگران را تنبل بخواند . فقر کشور مذکور جای شگفتی نداشت هرچند که نه خیلی تنگدست بلکه با درامدی در حد یک چهارم درآمد استرالیا .
کشور مورد اشاره ما ژاپن سال 1915 بود. در هر حال این که یک نفر استرالیایی (یعنی اهل کشوری که امروز به خوش گذرانی شهره است ) بتواند ژاپنی ها را تنبل بنامد امروز احساس چندان درستی دست نمی دهد . اما یک سده پیش اکثر غربی ها چنین نگاهی به ژاپن داشتند .تاجایی که پس از بازدید از آسیا در سال 1911-1912 بیاتریس وب رهبر نامدار سوسیال فابین های بریتانیا در توصیف ژاپنی ها میگوید که آنها در عیاشی دارای ایده های ناخوشایند و در نفس پرستی غیر قابل تحملند وی میگوید در ژاپن بیتردید گرایشی به آموزش تفکر به مردم وجود ندارد .
البته این فقط پیشداوری غربی ها علیه شرقی ها نبود بلکه برای نمونه بریتانیایی ها نگاه مشابهی به آلمانی ها داشتند پیش از آغاز رشد اقتصادی آلمان اکثرا آلمانی ها را افرادی نوعا کودن و زمخت توصیف میکردند. اما این تنها توصیف نبود به عقیده عده کثیری آلمانی ها انسانهایی تک رو که نمی توانند با هم همکاری کنند و در عین حال دزد خطاب میکردند .
خب ! میبینید در یک سده پیش ژاپنی ها نه سخت کوش که تنبل بودند . نه مثل مورچگان مطیع که شدیدا آزاد و مستقل بودند حتی از دید یک سوسیالیست بریتانیایی!!!نه جدی که سرخوش بودند به جای آینده نگری در حال میزیستند و آلمانی ها نه کار آمد که کاهل بودند به جای داشتن حس همکاری تکرو و منفرد بودند .نه زیرک که ابله بودند نه قانون گرا که متقلب و دزد بودند و نه منضبط که آسانگیر بودند .
این ویژگی ها به سه دلیل گیج کننده است اول اینکه اگر ژاپنی ها و آلمانی ها چنین فرهنگ بدی داشتند چطور اینقدر قدرتمند شده اند ؟ دوم اینکه چرا ژاپنی ها و آلمانی های کنونی از پدرانشان چنین متفاوتند ؟ و سوم اینکه آیا فرهنگی که اکنون در آن جامعه میبینیم همان فرهنگی است که تبلیغ میشود؟
شاید برای جواب ابتدا باید گفت فرهنگ چیست و چه کسی کی و چگونه تعریف میکند .ولی اگر از این تعریف با دقت خارج شویم بطور خلاصه میتوان گفت:" تهیدستی کشورها ناشی از تنبل بودن مردمشان نیست تنبل بودن مردم این کشورها ریشه در تهی دستیشان دارد ."
حال به مورد دیگری اشاره میکنم : بسیاری از نظریه پردازان اقتصادی فعلی با کمک گرفتن از تاریخ جعلی دلیل فقر کشورهای مختلف را بدلیل فساد در آن کشورها میدانند .اما سوال مهم این است آیا فساد به توسعه اقتصادی آسیب میزند ؟
اینجا قصد نداریم بحثی درون دینی کنیم هرچند که در نهایت راه حل اساسی با نگاه به قران محقق خواهد شد .
در سال 1961 زئیر کشوری بسیار تنگدست با درآمد سرانه سالانه 67 دلار بود .موبوتوسس سکو با کودتایی نظامی در سال 1965 به قدرت رسید و تا سال 1997 فرمانروایی کرد برآورد میشود در طی 32 سال حکومتش وی 5 میلیارد دلار یا 5/4 برابر درآمد ملی کشور در سال 1961 دزدیده است .
در همان سال 1961 اندونزی با درآمد سرانه سالانه فقط 49 دلار از زئیر هم تنگدست تر بود محمد سوهارتو با کودتای نظامی در سال 1966 به قدرت رسید و تا سال 1998 فرمانروایی کرد برآورد میشود که طی 32 سال حکومتش دستکم 15 میلیارد دلار دزدیده است برخی این مبلغ را حتی تا 35 میلیارد دلار برآورد میکنند بطوریکه فرزندانش از ثروتمند ترین صاحبان کسب و کار شدند اگر میانگین این دو برآورد را در نظر بگیریم سوهارتو معادل2/5 برابر در آمد ملی کشور در سال 1961 دزدیده است.
در آمد سرانه زئیر بر حسب قدرت خرید سال 1997 یعنی سالی که موبرتو سرنگون شد برابر با یک سوم در آمد سرانه کشور در سال 1965 یعنی سالی بود که او به قدرت رسید در سال 1997 زئیر در میان 174 کشور رتبه 141 را در توسعه انسانی کسب کرد که در این شاخص، کیفیت زندگی نیز درنظر گرفته میشود .با توجه به فساد کشورها عملکرد اندونزی باید از این هم بدتر باشد. اما درحالی که سطح زندگی زئیر در دوره حکومت موبوتو به یک سوم کاهش یافت ، سطح زندگی اندونزی در دوره سوهارتو به بیش از 3 برابر صعود کرد .
مقایسه و مقابله آمار زئیر و اندونزی محدودیت این دیدگاه که مدام تبلیغ میشود و مدعی است که فساد بزرگترین مانع توسعه اقتصادی است را آشکار میکند . آیا ما را به بیراهه نمی برند ؟؟؟ بسیاری از کشورهای فاسد عملکرد اقتصادی فاجعه باری دارند مانند زئیر و هاییتی ، برخی عملکرد بدی نداشتند مثل اندونزی در حالی که دیگران خوب عمل کردند مثل آمریکا در اواخر سده نوزدهم . پس برای درک این موضوع باید جعبه سیاه فساد گشوده شود البته مستند بازی بزرگ بتدریج اینکار را خواهد کرد . اما بطور خلاصه باید گفت فساد و رشوه و نظایر آن انتقال ثروت از فردی به فرد دیگر است و الزاما تاثیر منفی بر رشد و کارایی اقتصادی ندارد .اگر وزیری که از سرمایه دار رشوه میگیرد و پول و رشوه را در پروژه ای دیگر سرمایه گذاری میکند که بازدهی اش به اندازه بازدههی پروژه اول باشد که سرمایه دار مذکور در صورت ندادن رشوه در آن سرمایه گذاری میکرد، این رشوه خواری شاید هیچ اثری بر رشد و کارایی اقتصادی نداشته باشد . تنها فرقی که کرده این است که وزیر ثروتمند تر و سرمایه دار فقیر تر شده . یعنی موضوع رشوه توزیع درامد است .شاید بعضی بگویند که وزیر به اندازه سرمایه دار کارایی ندارد که پول را کجا بکار ببرد و آن را نفله کند در صورتی که همیشه اینطور نیست و اتفاقا برعکس در اغلب اوقات عکس این موضوع درست است.یکی از این مسائل مهم این است که آیا این پولهای کثیف در کشور میماند یا خیر اگر پول در کشور بمانند بطورکلی مشکل ایجاد نمی کند این یکی از تفاوت های زئیر و اندونزی است .توجه کنید که قصد تطهیر موضوع فساد را نداریم بلکه به دنبال علت اصلی ناکامی های اقتصادی میگردیم.
در این بین باید به نکته ای اشاره کرد آیا فساد همیشه بد است -دوباره توجه میدهم که بحث درون دینی نیست-؟
شاید هانتینگتون زیاد هم بیراه نگفته است که به لحاظ رشد اقتصادی تنها جامعه ای که از یک بروکراسی خشک ،بسیار متمرکز و ناسالم بدتر است جامعه ای است با بروکراسی خشک بسیار متمرکز و سالم. این موضوع در مسائل فرهنگی نیز کارکرد دارد مثلا اگر بتوان غیر قانونی کتاب های تاملی بر تاریخ را در بیرون از کشور چاپ شوند و غیر قانونی به داخل انتقال داد با توجه به قوانین موجود فسادی رخ داده است اما این فساد نه تنها بد که بسیار هم خوب است. یا اینکه اگر من بتوانم با 18 میلیون تومان یکی از مسئولین نظام را بخرم و او بتواند کار ما را در اشاعه این افکار راه بیاندازد کار مناسبی انجام دادم اما مشکل اینجاست که استاد فی بازار را ندارند و نمیدانند که با 18 میلیون مسئولان حکومتی به بنده فحش هم نمی دهند چه برسد به اینکه کار بنده را راه بیاندازند .
به این ترتیب باید بنیان اندیشی همچنان گذشته متعهدانه به عرصه اقتصاد ورود کند ومداخلی نو در این باب بگشاید . اما مسیر بوسیله قرآن همواره روشن است .
الَّذِینَ یَأْکُلُونَ الرِّبَا لاَ یَقُومُونَ إِلاَّ کَمَا یَقُومُ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ إِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا فَمَن جَاءهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىَ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللّهِ وَمَنْ عَادَ فَأُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۲۷۵﴾
ایراد 5-
در مورد یکی از اشخاص حاضر در فیلم بنده شهادت میدهم که ایشان قربانی رباخواری بوده است به اعتقاد بنده همه ما قربانی ربا خواری هستیم و البته گویا فراموش کرده اند که آن پول را قانون باز نگرداند بلکه بنده بعد از صرف وقت پول را برگرداندم.
ایراد 4و3-
حوزه فیلم با نشر بسیار متفاوت است هرچند که شما در نوشتن یک کتاب میتوانید مقدمه و جمع بندی مربوط به هرکتاب را داشته باشید اما در حوزه فیلم معمولا اینطور نیست، شما نمی توانید آخر یک سریال را در قسمت اول آن طرح کنید مضاف بر اینکه در کار تبلیغاتی با فیلم باید مراقب بود تکرار یک مطلب قدرت اثر گذاری خود را از دست میدهد مثلا اگر شما در فیلم مدام از یهود بد بگویید تبدیل میشوید به چیزی که تلوزیون ایران شده است. دیگر نه تنها این مطالب اثر گذار نیست بلکه به ضد خود تبدیل میشود .ارائه مطلب در فیلم باید در جای خود و در وقت مناسب اتفاق بیافتد وگرنه اثرش را از دست میدهد. این درحالی است که اگر فیلم زمین بعلاوه پنج درصد ابتدا و انتهای مشخص داشت این ادعا درست بود ولی در انتهای فیلم با جمله "ادامه دارد" روبرو هستید . به عنوان مثال ما هنوز نگفته ایم آیا تمام آنچه را که در قسمت اول عنوان شده قبول داریم یا خیر !بطوریکه در قسمت های بعدی اصولا منطق تاریخی را که مبادلات کالا به کالا بوده زیر سوال خواهیم برد و اصلا چه کسی گفته در ابتدا مبادلات کالا به کالا بوده ؟
ایراد 2-
در باره تکراری بودن و استفاده از اسناد دیگران باید اجازه دهید در آینده نزدیک صحبت کنیم بنیان اندیشی داخلی ما بسیار زیاد به این مطلب احتیاج دارد، البته باذکر نام کسانی که این خدمات را به انجام رسانده اند کاری که بنده با افتخار در اول و آخر فیلم هایم انجام داده و در این فیلم آخر نیز همین کار را کرده ام . قصد ندارم فعلا در باره بنیان اندیشی صحبتی کنم ولی تا آنجایی که همه میدانند در فیلم طوفان نوح هم ما از اسناد و مطالب و تحقیقات کسان دیگری که در آرارات کشتی را پیدا کرده بودند استفاده کرده ایم ، همین طور در ارائه نام افراد مثلا همین شما چرا در وبلاگ نمی گویید اطلاعاتی که در باره موسکرلا کسب کرده اید را چه کسی به شما انتقال داده .این ها مطالبی است سطحی و در عین حال بنده بارها گفته ام قصد ندارم ورود موضوعات اساسی شوم که بوسیله آنها میتوانست بنیان اندیشی در جایگاهی باشد که استحقاقش را دارد نه اینکه با سیاسی کردن آن به جایی بخواهد برسد که خودتان میدانید.برای بنده هم تا جایی که مسائل به انحراف کشیده نشود مهم نیست که چه کسی فلان مطلب را قبلا گفته یا نه تنها کسی که در وبلاگ این موضوع برایش اهمیت دارد شمایید کما اینکه در هواخوری ۲۱ تنها ناراحتی شما درج نشدن نامتان است.واقعا چرا مدام نگران این هستید که نکند بنده متوجه موضوعی شده ام !!
ایراد 1-
در مورد تقدیر از شما باید گفت این فیلم هنوز منتشر نشده است هرچند درصورت صلاح دیدتان مایلم از شما قدردانی کنم . به اعتقاد بنده مستند زمین بعلاوه پنج درصد با تمام ایراداتی که شما به آن وارد کرده اید مستندی ارزشمند است این را نه برای اینکه سازنده آنم بلکه بخاطر محتوای آن میگویم و در این مورد انصاف را رعایت میکنم .در هر حال بنده تلاش خود را کرده ام و ادعایی هم ندارم .
در آخر ذکر کنم فعلا قصد کش دادن این بازی را ندارم وقت برای بنیان اندیشی تنگ ، کار بسیار و امکانات محدود است به این ترتیب برای مدتی این آخرین کامنتی است که بنده درج میکنم و این بدین معنی نیست که اگر جوابیه ای برای این یادداشت ارسال شد و پاسخی داده نشد ، پس پاسخی وجود ندارد امروز زمان پاسخ دادن نیست باید کار کرد .تنها از تمامی دوستان انتظار دارم مومنانه مسائل را بررسی کنند و نه روشنفکرانه یادمان باشد که در زخم نشر چه گفتیم : روشنفکر کسی است که موضوع را بررسی نمی کند بلکه با توجه به گرایش سیاسی خود درباره هر موضوعی حتی اگر آنرا ندیده و نفهمیده باشد موضع گیری میکند در همان فیلم به گروهی از روشنفکران اشاره شده بود که در بین این روشنفکری سرآمدند آنها کسانی هستند که اگر داخل حزب باشی استاد کبیر خطابت میکنند و در غیر این صورت نادان و بی سواد و دزد . بنده بار دیگر به صراحت اعلام میکنم همچون گذشته در راه بنیان اندیشی از تمام توان خود استفاده خواهم کرد و هیچ گاه از این مسیر به امید خداوند به انحراف کشیده نمیشوم .
بنده هم این موفقیت بسیار بزرگ و با اهمیت را تبریک می گویم. امید که در آینده شاهد اتفاقات خوشحال کننده ی بیشتری باشیم.
ضمنا، همینجا اعلام کنم که ترجمه ترکی استانبولی کتاب اسلام و شمشیر هم، گرچه با تاخیر بسیار، اما سرانجام رو به اتمام است و تنها مشکل باقیمانده یافتن ناشری برای انتشار آن در ترکیه است که به امید خدا آن هم حل خواهید شد.
سلام
تبریک می گویم
انشاءالله مجلدات دیگرش نیز مجاز اعلام شوند هر چند که در این مملکت وقتی وقتی چیزی مجوز می گیرد باید به محتوایش شک کرد لکن این مورد کتاب استاد استثناء است و امیدوارم بدون سانسور چاپ شود
اینها که حوصله تورق آنهمه مطالب را ندارند کاش میشد یک جوری هم متن تختگاه را درونش جاسازی می کردید از قبیل پاورقی و حاشیه و ...
آرزوی سلامتی دارم
اسماعیل رجبی
یکشنبه 17 شهریور 1392 ساعت 07:59 ب.ظ
جناب آقای پورپیرار
با سلام .
احتراما چندی پیش کتاب " در باره مسأله یهود " به قلم کارل مارکس ، نوشته شده در سال 1843 ( حدود 170 سال قبل ) را مطالعه نمودم . ( کتاب علیرغم حجم اندکش ) دارای دو مترجم و سه ویراستار است و منطقا در برگردان به زبان فارسی نباید مشکلی داشته باشد . اما متاسفانه در رابطه با محتوای کتاب و مسأله یهودیان جامعه اروپا در آن زمان و نظرگاه کارل مارکس در رابطه با آن ، جز مشتی مفاهیم گنگ چیزی دستگیرم نشد .
خواهشمندم در صورت صلاحدید کلیدی جهت فهم این کتاب در اختیار اینجانب قرار دهید .
سپاسگزارم .
سلامت باشید .
پاسخ:
به زبان اصلی یعنی آلمانی بخوانید.
احتراما ، ضمن تشکر از پاسخ کوتاه بالا ، نکات زیر را به عرض میرسانم :
کتاب " در باره مساله یهود و گامی در نقد فلسفه هگل " توسط آقای مرتضی محیط ترجمه شده که طبق اعلام مقدمه کتاب ، ایشان در همه موارد از ترجمه آقای رضا سلحشور که سالهای قبل تر ، این کتاب را ترجمه نموده اند ، سود برده و آنرا ترجمه خوبی میدانند .
کتاب توسط آقایان محسن حکیمی و حسن مرتضوی ویراستاری شده و طبق اعلام مقدمه کتاب ، قبل تر هم توسط آقای کامران نیری جهت چاپ در خارج از کشور مورد ویراستاری قرار گرفته است .
بنابراین بطور قطع این کتاب از نظر ترجمه و انتقال مطالب به زبان فارسی نمیتواند مشکل اساسی داشته باشد . مشکل اصلی در دو چیز است : 1 – سواد و اطلاعات اندک اینجانب 2 – شیوه نگارشی کارل مارکس که در آن زمان بشدت متاثر از شیوه بیانی و نگارشی هگل بوده است . در آن دوران ، مارکس عضوی از حلقه هگلیان جوان بوده است . ظاهرا پیچیده نویسی هگل مورد علاقه مارکس نیز بوده است .
مشکل اصلی اینجانب در کامنت قبل ، درک چگونگی نظرگاه مارکس در رابطه با مساله یهودیان و بخصوص یهودیان اروپا بوده است و نه ایراد گرفتن به ترجمه و ویراستاری کتاب .
پیش فرضهای من بگونه ایست که فکر میکنم جنابعالی میتوانید پاسخ مناسبی ارائه نمایید . زیرا : 1 - بر اساس شناختی که از شخصیت جنابعالی بر اساس مکتوبات و مصاحبه هایتان دارم ، میتوانم بدرستی حدس بزنم که شما از اوان جوانی و نوجوانی شیفته کتاب و مطالعه بوده اید . به قول مثل عامه "کرم کتاب" بوده اید . 2 – موارد جدی فعالیت های اجتماعی و سیاسی جنابعالی در بخش قابل توجهی از دوران زندگی اتان ، بگونه ای بوده که قطعا آشنایی وسیعی با اندیشه های مارکسسیتی داشته اید و در این زمینه دست به مطالعات گسترده ای زده اید . 3 – تلاشها و فعالیت های گسترده و جانانه جنابعالی در یافتن رد پای تخریب گر یهود در عرصه های متنوع سیاسی ، اجتماعی ، تاریخی ، فرهنگی و . . . نشان میدهد که قطعا نمیتوانسته اید از پیگیری نظرگاههای کارل مارکس هم در باره یهودیان صرف نظر کرده باشید . ( با توجه به اینکه مارکس شخصیتی است که جدای از باور داشتن و یا باور نداشتن به اندیشه هایش نمیتوان او را دست کم گرفت ) .
همه موارد بالا باعث شد که در رابطه با نحوه نگرش کارل مارکس در باره یهودیان از جنابعالی یاری بطلبم .
در اینجا بیان چند پیش فرض در باره کارل مارکس نیز ضروری به نظر میرسد : 1 - کارل مارکس فرزند هاینریش مارکس لوی (Marx Levi)، یک وکیل دادگستری یهودی بود که از خانوادهٔ خاخام‌های معروف شهر محسوب میشد. هاینریش «مارکس لوی» به خاطر محدودیت‌هایی که دولت پروس برای حقوق‌دانان یهودی قائل شده بود و به خاطر این که بتواند شغل خود را در دادگستری حفظ کند، به شاخهٔ پروتستان مسیحیت گروید و از آن پس خود را هاینریش مارکس نامید. در سال ۱۸۲۴ فرزندان وی نیز به مسیحیت گرویدند. 2 - خانواده کارل مارکس پولدار اشرافی و ثروتمند نبوده و خود او نیز همیشه از مشکلات مالی رنج میبرده است . خصوصا در سالهای تبعید و پایان عمر که فشار شدید مشکلات مالی دامنگیر او و خانواده اش بوده تا حدی که باعث مرگ دو تن از فرزندانش شده است . 3 – کارل مارکس دارای اعتقاد و باور دینی و خداشناسانه نبوده و او را بنیانگذار مشرب نوینی در فلسفه ماتریالیستی میدانند . 4 – اگر چه در عرصه اعتقادات جامعه شناسانه ، برخی او را خیالپرداز میدانند ولی تا کنون ندیده ام کسی او را طرفدار ثروتمندان و زرسالاران بداند . در این میان تنها یک استثنا دیده ام که با دید دیگری در این زمینه به او نگریسته و البته سندی نیز ارایه نکرده است ( گاری آلن نویسنده کتاب هیچکس جرات ندارد ) . 4 – ظاهرا تعدادی از کتابهای کارل مارکس در چند دهه پس از مرگش به چاپ رسیده است .
ضمن تشکر از حوصله و صبر جنابعالی ، خواهشمندم در صورت صلاحدید کلیدی جهت شناخت بهتر کارل مارکس و بخصوص نظرگاه او در باره یهودیان در اختیار اینجانب قرار دهید .
سپاسگزارم .
سلامت باشید .
پاسخ:
نظریه پردازی مارکس و همراه اش انگلس در حوزه و سطح مسائل سرمایه داری کلاسیک اروپا است و از فرمول بندی روابط اجتماعی اشرافیت و روابط تولیدی شرق به سبب ناآشنایی مطلبی نگفته و ننوشته اند که خود علت اولیه و اصلی نااشنایی و بغرنجی داده های ان ها برای جوامع شرقی است. انان فیلسوفان یک چشم اند.
جناب آقای پورپیرار
باسلام .
احتراما پیرو دو کامنت قبلی و پاسخهای جنابعالی مطالب ذیل را به استحضار میرسانم :
کارل مارکس و فردریش انگلس در اواسط قرن هجدهم میلادی مقالاتی در رابطه با ایران ، اففانستان و برخی دیگر
از کشورهای آسیایی نوشته اند که محتوای عمده آنها بررسی روابط استعماری غرب در این مناطق و افشای قاطعانه و شدیدالحن اقدامات ضدبشری کشورهای انگلیس و روسیه میباشد . حتی جالب است که از سوی انگلس اقدام به فراگیری زبان فارسی و عربی نیز شده است . این مقالات ترجمه های متعددی دارد که جدیدترین آنها متعلق به دکتر شیخاوندی است که متاسفانه نتوانستم به آن دسترسی بیابم و از ترجمه های قدیمیتر استفاده نمودم .
عمده مقالات ایشان بدین قرارند :
جنگ ایران و انگلیس روزنامه نیویورک دیلی تریبون شماره 4904 هفتم ژانویه
جنگ بر علیه ایران روزنامه نیویورک دیلی تریبون شماره 4937 چهاردهم فوریه 1857
قرارداد ایران روزنامه نیویورک دیلی تریبون شماره 5048 بیست و چهارم ژوین 1857
ایران و چین روزنامه نیویورک دیلی تریبون شماره 5032 پنجم ژوین 1857
افغانستان ( به منبع آن دسترسی نیافتم )
علاوه بر مقالات فوق الذکر در نامه های متعدد هم به مسایل بالا اشاره داشته اند.
" اعلان جنگ انگلستان، یا در واقع "کمپانى هند شرقى"، به ایران در حقیقت تکرار ضربات غدّارانه و گستاخانه دیپلماسى انگلستان در آسیاست که در اثر آن انگلستان مالکیت خود را بر این قاره گسترش داده است. بمحض اینکه "کمپانى هند شرقى" چشم طمع به یک دولت مستقل و مختار، یا به یک منطقه بدوزد که داراى منافع سیاسى و تجارى، یا صاحب منابع زر و مال باشد، قربانى متهم به تجاوز فلان و بهمان قرارداد خیالى، یا واقعى و یا تعدّى از یک قول و قرار وهمى یا توهین غیر قابل جبران میشود و به دنبال آن جنگ اعلام میگردد، و یک بار دیگر ابدیت پلیدى و جاوید بودن داستان گرگ و میش تاریخ ملى انگلستان را با خون رنگین میسازد.
از سالیان دراز انگلستان در خلیج فارس موقعیتى براى خود دست و پا کرده، حتى جزیره خارک واقع در آبهاى شمالى را به تصرف درآورده بود. سر جان ملکم معروف، که چندین بار سفیر انگلستان در ایران بوده، پیوسته اهمیت این جزیره را یادآورى کرده، اذعان داشت که ارزش آن با بنادر بوشهر، بندر ریگ، بصره، "گرین باربریا" و "الکاتیف"، که در نزدیکى‌هاى آن قرار دارند، هم‌تراز میتواند باشد. در نتیجه، هم اکنون انگلستان در آنِ واحد هم جزیره را در اختیار دارد و هم بندر بوشهر را. سر جان ملکم جزیره خارک را بمثابه مرکز تجارى ترکیه، عربستان و ایران میپنداشت. آب و هواى آن بسیار مساعد است و تمام شرایط را براى رشد و پیشرفت داراست. سى و پنج سال پیش سفیر انگلستان نظرات خود را به "لرد مینتو" که در آن موقع حکمران کل هندوستان بوده تقدیم کرد و هر دو در صدد تحقق این طرح برآمدند. در همان زمانى که "سر جان" به فرماندهى گروهى اعزامى براى تصرف جزیره منصوب شد و میبایستى حرکت میکرد، فرمان رسید که به کلکته برگردد و به جاى او "سر هارتفورد جونز" جهت مأموریت سیاسى به ایران فرستاده شد. طى نخستین محاصره هرات بوسیله ایرانیان در سالهاى ١٨٣٨-١٨٣٧، (در زمان محمد شاه قاجار) انگلستان، به بهانه واهى دفاع از افغانها، در حالى که با خود آنها دشمن خونى بود، خارک را به تصرف درآورد. ولى به واسطه نامناسب بودن اوضاع و دخالت روسیه مجبور شد که طعمه را رها کند. اقدام دولت ایران بر علیه هرات که با موفقیت توأم بود بار دیگر بهانه به دست انگلستان داد تا شاه ایران را متهم به عهدشکنى کرده و بعنوان نخستین گام مخاصمه خارک را به تصرف درآورد.
بدین سان، انگلستان مدت نیم قرن پیوسته سعى داشت نفوذ خود را در دولت شاهان ایران مستقر کند ولى به ندرت با موفقیت مواجه شده بود. شاهان ایران که خود را در مقابل دشمنان چون دایه‌هاى مهربان‌تر از مادر، نابرابر میدیدند، ناچار در مقابل فشار نابکاران تسلیم میشدند. ایرانیان از رفتار انگلیسى‌ها در هند پند گرفته بودند و حتما نصیحتى را که در سال ١٨٠٥ به فتحعلى‌شاه داده شده بود، به خاطر داشتند: "باید از نصایح یک ملت تاجر حریص که در هندوستان زندگى مردم و تاج شاهان را به حراج گذاشته است پرهیز کرد"؛ "کلوخ‌انداز را پاداش سنگ است". در تهران، پایتخت ایران، نفوذ انگلستان بسیار ضعیف است، زیرا علاوه بر دسیسه‌هاى روسها، فرانسه نیز جایگاه مهمى دارد و در میان این سه نابکار، انگلستان از آنهایى است که ایران باید بیش از همه از آن بیمناک باشد. در حال حاضر، از جانب ایران سفیرى رهسپار پاریس است، شاید بدانجا نیز رسیده باشد، و احتمال زیادى دارد که موضوع حوادث مربوط به ایران در آنجا مورد گفتگوى سیاسى قرار گیرد. در واقع، فرانسه با دیده بى‌تفاوتى به تصرف جزیره‌اى در خلیج فارس نمینگرد. موضوع از این جهت حادتر است که فرانسه بعضى از این ادعاها را زنده میکند، بدین سان که خارک دوبار به وسیله شاهان ایرانى در اختیار فرانسه گذاشته شده بود؛ نخست در سال ١٧٠٨ در زمان لوئى چهاردهم، دیگر بار در سال ١٨٠٨. درست است که این کار بطور مشروط بوده است، ولى این امر کافى است که به دست مقلد امپراتوران فرانسه (لوئى بناپارت) که بقدر کافى ضد انگلیسى است، بهانه دهد.
در طى پاسخ اخیرى که تایمز لندن به "روزنامه مباحثات" داده است، به نام دولت انگلستان، حل و فصل مسائل اروپایى را به عهده فرانسه گذاشته تا بتواند مسائل مربوط به آسیا و آمریکاى لاتین را دربست به انگلستان اختصاص دهد، بطورى که هیچکدام از قدرتهاى اروپایى نباید در آن دخالت کنند. جاى تردید است که "لوئى بناپارت" این نوع تقسیم جهان را بپذیرد. به هر حال در مناقشات اخیر ایران و انگلستان، سیاست فرانسه در تهران، از ته دل اَعمال انگلستان را تأیید نکرد. و با توجه به لحن مطبوعات فرانسه و این که ادعاهاى فرانسویان را در مورد خارک احیا میکنند، بیشتر چنین پیداست که انگلستان درخواهد یافت که حمله به ایران و تکه پاره کردن آن کار ساده‌اى نیست.
براى درک علل سیاسى و هدف جنگى که اخیرا انگلستان علیه ایران آغاز کرده و بنا به اخبار رسیده اخیرا شدت بیشترى هم یافته است، لازم است نگاهى به گذشته داشته باشیم تا معلوم شود چرا دولت انگلستان میخواهد شاه ایران را به زانو درآورد. در سال ١٥٠٢ سلسله ایرانى (صفوى) توسط اسماعیل تأسیس شد. وى خود را وارث شاهان ایرانى تلقى میکرد. این سلسله به مدت دو قرن دولتى مقتدر و توانا را بنیاد گذاشت. در سال ١٧٢٠ ایرانیان شکست فاحشى از یاغیان افغانى، که در ایالات شرقى میزیستند، خوردند. آنان به بخش غربى ایران حمله بردند و دو امیر افغانى توانستند به مدت چند سال خود را بر اریکه شاهى ایران نگهدارند. پس از اندک مدتى افغانها توسط نادر[١]، که در آغاز فرماندهى کل قوا را بعهده داشت، از کشور بیرون رانده شدند. وقتى که نادر تاج سلطنت را تصاحب کرد، افغانهاى یاغى را سرکوب کرده، لشگرکشى معروف خود را به هند راه انداخت. بدین سان او به از هم پاشیدن سلطنت متزلزل مغول در هند یارى رساند و این امر موجب شد که راه نفوذ انگلیسیان بر هند هموار گشته، سپس سلطه آنان بر این کشور برقرار شود.
در سال ١٧٤٧ بدنبال هرج و مرج ناشى از مرگ نادر در ایران، احمد دورانى[٢] در افغانستان حکومت مستقلى مرکب از ایالات امیرنشین هرات، کابل، قندهار، پیشاور و سرزمینهایى که بعدها بوسیله "سیک‌ها" تصاحب شد، بوجود آورد. این پادشاهى که فقط به ظاهر یکپارچگى داشت پس از مرگ مؤسس آن فروریخت و سرزمین‌هاى تشکیل دهنده آن از هم جدا شدند. عشایر خودسر افغان، که در اثر خصومتهاى دائمى و خودرایى رؤساى آنها، تجریه شده بودند، فقط بطور اتفاقى، در اثر تهدیدهاى ایران، استثنائا با هم متحد میشدند. مخاصمات سیاسى افغانستان و ایران ناشى از اختلافات ایلى است که سابقه تاریخى دارد. اختلافات مرزى و ادعاها و نیز اختلافات مذهبى پیوسته به این مخاصمات دامن میزنند. باید دانست که افغانها پیرو تسنن هستند در صورتى که ایران دژ شیعه، مبتنى بر امامت موروثى، محسوب میشود.
به رغم این مخاصمات شدید و همه‌جانبه بین ایران و افغانستان یک نکته مشترک وجود داشته است و آن عبارت از مخالفت با روسهاست. در زمان پتر کبیر، براى بار نخست، روسیه به ایران حمله کرد ولى نتایج چشمگیرى بدست نیاورد. الکساندر اول[٣] خوش‌اقبال‌تر بود، زیرا که در پى قرارداد گلستان، ایران مالکیت ١٢ ایالت خود را، که اکثرا در جنوب قفقاز قرار داشتند، از دست داد. به دنبال جنگهاى ١٨٢٦ و ١٨٢٧ که منجر به عقد قرارداد ترکمانچاى شد، نیکلا[٤] نواحى دیگر ایران را به تصرف درآورده این کشور را از حق کشتیرانى در سواحل متعلق به خود، واقع در بحر خزر، محروم کرد. خاطره تجاوزات گذشته، محدودیتهاى کنونى، که ایران از آنها رنج میبرد، بیمناکى از تجاوزات دیگر و نیز تحریکات رقابت‌آمیز، ایران را بر آن داشته است که مخالف سرسخت روسها باشد. از سوى دیگر هر چند که افغانها مستقیما با روسها اختلافى نداشتند، لیکن بر حسب عادت، روسیه را دشمن ابدى مذهب خود پنداشته به مثابه غولى میانگارند که آماده بلعیدن آسیاست. ایرانیان و افغانها که روسها را دشمن دیرین خود میانگارند به این نتیجه رسیده‌اند که انگلستان (در این ماجرا) هم‌پیمان طبیعى آنهاست. به همین مناسبت براى حفظ برترى خود، انگلستان مجبور بود نقش میانجى‌گرى خیرخواه را بین ایران و افغانستان ایفا کند و خود را مخالف مصمم تجاوزات روسیه بنمایاند. از یک سو انگلستان تظاهر به دوستى مینماید و از سوى دیگر (در برابر خواستهاى یکجانبه آنها) مصممانه پایدارى میکند. بیش از این هم نیازى نبود.
با تمام این احوال، نمیتوان گفت که انگلستان از مزایاى چنین موقعیتى به نحو احسن بهره‌بردارى کرده است. در سال ١٨٣٤ هنگامى که قرار بود ولیعهد (ایران) تعیین شود، انگلیسیان نظرات روسها را پذیرفته موافقت خود را در مورد شاهزاده پیشنهادى روسى اعلام کردند و سال بعد با زر و زور افسران انگلیسى این شاهزاده را کمک کردند تا بتواند به رقباى خود فایق آید. سفراى انگلستان مأموریت یافتند که دولت ایران را از درگیرى با افغانها و نیز تضییع منابع برحذر دارند. لیکن موقعى که سفراى انگلیس خواستار قدرت براى پیشگیرى از چنین جنگى شدند وزیر ایرانى ماده‌اى از قرارداد مربوط به سال ١٨١٤ را یادآورى کرد که بر طبق آن دولت انگلستان حق ندارد در اختلافات ایران و افغانستان میانجیگرى کند، مگر این که دولت ایران خواستار آن باشد. بنا به عقیده نمایندگان انگلستان در هند، روسها به جنگ اخیر دامن زده‌اند. آنان میخواهند از پیشروى ایرانیان به طرف مشرق بهره‌بردارى کنند تا روزى بتوانند از همین راه لشگریان خود را به سوى هند روانه کنند. این مسائل ظاهرا هیچ اثرى روى "لرد پالمرستون"[٥] نگذاشته است. وى در آن موقع وزیر امور خارجه بود. در سپتامبر ١٨٣٧ لشگریان ایران به افغانستان حمله بردند. بعد از چند پیروزى کوچک ایرانیان به دروازه شهر هرات رسیدند و در مقابل آن اردو زده تحت نظر مستقیم "کنت سیمونیچ"[٦] سفیر روسیه در دربار ایران، شهر را محاصره کردند.
در طى عملیات جنگى، "مک نیل"[٧]، سفیر انگلستان، در اثر دستورات ضد و نقیض (مقامات متبوع خود) سردرگم شد. از یک سو "لرد پالمرستون" (وزیر امور خارجه انگلستان) دستور میداد که "از بحث درباره رابطه ایران با هرات خوددارى کند"، زیرا که این مسأله به هیچ وجه به انگلستان مربوط نیست. از سوى دیگر "لرد اوکلند"[٨]، فرمانده کل هندوستان، میخواست که شاه ایران را وادارد که عملیات جنگى را متوقف سازد. در آغاز جنگ، "م. الیس" افسران انگلیسى را که در ارتش ایران خدمت میکردند احضار کرد، لیکن "پالمرستون" دوباره آنان را به خدمت بازگرداند. فرمانده کل هندوستان، بار دیگر به "مک نیل" دستور داد که افسران انگلیسى ارتش ایران را ترک کنند، ولى مجددا "پالمرستون" این تصمیم را نقض کرد. در ٨ مارس ١٨٣٨ "مک نیل" به داورى ایرانیان رفت و نه بنام انگلستان، بلکه بنام هندوستان، پیشنهاد میانجیگرى کرد. پس از گذشت ٩ ماه از محاصره شهر هرات، در اواخر ماه مه ١٨٣٨ "پالمرستون" پیام تهدیدآمیزى به دربار ایران فرستاد و طى آن براى نخستین بار مسأله هرات را بهانه قدرت‌نمایى قرار داده، براى اولین دفعه، شدید به "بند و بست ایران با روسیه" اعتراض کرد. همزمان با این اقدام حکومت هند به ناوگان خود دستور داد که بسوى آبهاى خلیج فارس روانه شوند و جزیره خارک را به تصرف درآورند. این همان جزیره‌اى است که اخیر بار دیگر بوسیله انگلیسى‌ها اشغال شده است. در همین اواخر بود که فرستاده انگلستان تهران را به قصد ارض روم ترک کرد و سفیر ایران را به انگلستان راه ندادند. در خلال این مدت، به رغم محاصره طولى، حملات ایرانیان به شهر هرات دفع شد و در ١٥ اوت ١٨٣٨ شاه ایران (محمدشاه) مجبور شد از محاصره دست بردارد و با شتاب ارتش خود را از افغانستان بیرون ببرد. بنابراین گمان میرفت که عملیات نظامى انگلستان نیز پایان پذیرد، ولى بر خلاف تصور، مسائل جنبه خارق‌العاده‌اى پیدا کردند. ظاهرا چنین بنظر میرسید که ایرانیان بنا به تحریک روسها به هرات لشگر کشیده‌اند و روسها میخواستند از این فرصت استفاده کرده بخشى از افغانستان را بتصرف خود درآورند. انگلیسى‌ها به بیرون راندن ارتش ایران قناعت نکرده، خود رأسا به تصرف سراسر افغانستان اقدام کردند. از همین جاست که جنگ معروف انگلستان با افغانستان آغاز شد. نتیجه نهایى این جنگ براى انگلستان مصیبت‌بار بود. مسئول اصلى چنین شکستى هنوز هم شناخته نیست.
جنگ کنونى انگلستان علیه ایران ناشى از حوادثى است که شباهت زیادى به جنگ پیشین (ایرانیان) با افغانستان دارد؛ بدین معنا که ایرانیان به هرات حمله کرده این بار آن را به تصرف درآوردند. لیکن تاکنون انگلستان چنان عکس‌العملى از خود نشان داده است که گویى هم‌پیمان و مدافع "دوست محمد خان"[٩] است، در صورتى که (چندى پیش) انگلیسى‌ها در صدد برآمدند که وى را از سلطنت برکنار کنند ولى در این کار ناکام شدند... حالا باقى میماند که ببینیم آیا این جنگ نیز، همانند جنگ گذشته نتایج خارق‌العاده و غیرمنتظره‌اى ببار میآورد؟
اخیرا مجلس نمایندگان انگلستان از "پالمرستون"[١] (نخست وزیر وقت) درباره جنگ بر علیه ایران سؤال کرد؛ وى با لحن نیشدارى چنین پاسخ داد: "بمحض اینکه قرارداد صلح به امضاى قطعى برسد مجلس میتواند نظرش را درباره جنگ اعلام دارد". قرارداد صلح که در چهارم مارس ١٨٥٧ درپاریس پاراف شده و در ٢ مه ١٨٥٧ در بغداد به امضاى قطعى رسیده حالا در برابر مجلس قرار دارد. این قرارداد شامل چهارده ماده است که ٨ ماده آن مملو از عباراتى است که معمولا در قراردادها بکار میروند. ماده پنجم میگوید: "بعد از سه ماه، همزمان با مبادله اسناد قرارداد صلح، سپاهیان ایران باید شهر هرات و اراضى مربوط به آن را ترک کنند". ماده چهاردهم میگوید: "بمحض تحقق مطالب مندرج در ماده پنج دولت انگلستان متعهد میشود که قواى اعزامى خود را از بنادر، اماکن و جزایر متعلق به ایران بیرون ببرد".
بجاست یادآورى شود که در جریان کنفرانس استانبول، حتى پیش از اشغال بوشهر، فرخ خان[٢]، سفیر ایران، مسأله تخلیه هرات از سپاهیان ایران را به "لرد استراتفورد ردکلیف"[٣] پیشنهاد کرده بود. از این تأخیر تنها امتیازى که انگلستان میتواند بدست آورَد این است که در بدترین فصل، سپاهیان انگلیسى حشره‌خیزترین منطقه پادشاهى ایران را ترک میکنند. صدمات وحشتناکى که از آفتاب و دریاها و در ماههاى تابستان ناشى میشود حتى بومیان بوشهر و محمّره (خرمشهر) را نیز ناراحت میکند و این امر بوسیله نویسندگان قدیم و جدید یادآورى شده است. احتیاجى نیست که به این یادآورى‌ها اشاره شود؛ "هنرى راولینسون" که قاضى بسیار شایسته و در عین حال طرفدار "پالمرستون" هم هست، چند هفته پیش علنا اعلام کرد که سپاهیان هندى-انگلیسى در برابر زیانهاى غیر قابل تحمل ناشى از آب و هوا امنیت ندارند. براى نجات سپاهیان، روزنامه تایمز لندن، به رغم قرارداد صلح، پیشنهاد کرد که لازم است سپاهیان تا شیراز پیش بروند. خودکشى یکى از فرماندهان نیروى دریایى و نیز یکى از ژنرالهاى انگلیسى که فرماندهى سپاهیان اعزامى را به عهده داشتند، در واقع ناشى از نگرانى آنان از سلامت سپاهیان بوده است. طبق دستور دولت، آنان حق نداشتند سپاهیان خود را فراتر از محمّره ببرند. بدین سان انتظار میرود که مصیبت کریمه یک بار دیگر، در مقیاس کوچکترى تکرار شود. وقوع چنین مصیبتى نه بنا به ضرورت جنگى است و نه ناشى از اشتباهات مدیریت؛ بلکه فقط نتیجه قراردادى است که به زور شمشیر نوشته شده است. در موارد فوق‌الذکر جمله‌اى هست که اگر "پالمرستون" بخواهد میتواند آن را "پیراهن عثمان" کند.
طبق ماده چهاردهم، "سپاهیان انگلیسى از تمام بنادر، اماکن و جزایر متعلق به ایران عقب‌نشینى خواهند کرد". بدین سان، این نکته که آیا شهر محمّره به ایران تعلق دارد یا نه قابل گفتگو است. ترکها (دولت عثمانى) ادعاى مالکیت خود را به این بندر رها نکرده‌اند. به واسطه کمىِ عمق دریا در بعضى از فصول، بصره براى پهلو گرفتن کشتى‌هاى سنگین زیاد مناسب نیست، در صورتى که در این منطقه تنها محمّره است که در تمام فصول سال براى کشتى‌ها قابل استفاده است. به این ترتیب اگر "پالمرستون" بخواهد به بهانه این که محمّره به ایران تعلق ندارد میتواند آن را تا رفع اختلاف مرزى ایران و ترکیه تحت اشغال خود نگهدارد.
ماده ششم حاکى است که ایران رضایت میدهد
"از تمام ادعاهاى خود نسبت به اراضى و شهر هرات و نیز ممالک افغانستان صرف‌نظر کرده از دخالت در امور داخلى آنها خوددارى کند، استقلال هرات و ممالک افغانستان را برسمیت بشناسد و هرگز در صدد اخلال در استقلال این ممالک برنیاید". در مواقعى که اختلافى درباره هرات و افغانستان پدید آید براى رفع آن باید از اقدامات خیرخواهانه دولت انگلستان یارى گرفته شود؛ طرفین حق ندارند به اقدامات نظامى دست بزنند، جز در مواردى که خدمت خیرخواهانه انگلستان بى‌نتیجه بماند."
از سوى دیگر دولت انگلستان متعهد میشود
"براى اجتناب از هرگونه اختلاف، از اِعمال نفوذ خود بر ممالک افغان خوددارى کند؛ و اقدامات مجدانه‌اى براى حل اختلافات از طریق مسالمت، با رعایت عدالت و شرافت، بسود ایران بعمل آورد."
اگر عبارات دیپلماتیک را از این ماده پاک کنیم چیزى جز برسمیت شناختن استقلال هرات از سوى ایرانیان باقى نمیماند و این امتیازاتى است که در کنفرانس استانبول فرخ خان آمادگى خود را براى دادن آنها اعلام کرد. حقیقت این است که طبق این قرارداد انگلستان خود را بعنوان میانجى رسمى بین ایران و افغانستان جا زده است، این که تا چه حد وى بتواند این نقش را ایفا کند مسأله حق نیست بلکه مسأله زور است. در ضمن اگر شاه در دربار از شخصى مانند "هوگو گروتیوس"[٤] نظرخواهى بکند، این شخص اعلام خواهد داشت که امتیازاتى که یک دولت مستقل به یک دولت خارجى در زمینه امور بین‌المللى خود میدهد از دیدگاه حقوقى فاقد اعتبار است. این امر در مورد تفویض چنین امتیازى به دولت انگلستان هم صادق است. این دولت با اصطلاحات شاعرانه‌اى از ممالک افغانستان و طوایف مختلفه نام میبرد که گویى افغانستان یک کشور رسمى است. دولت افغانستان به معناى سیاسى، همانقدر وجود دارد که دولت "پان اسلاویا".
ماده هفتم بیانگر این است که
"هر گاه ممالک افغان به مرزهاى ایران تجاوز کنند، دولت ایران حق خواهد داشت براى کیفر متجاوزان به عملیات نظامى دست بزند؛ لیکن پس از انجام این کار بلافاصله باید به سرزمین خود بازگردد."
این در واقع تکرار همان جمله قرارداد مربوط به سال ١٨٥٢ است که بیدرنگ بهانه (بدست انگلستان) داد که به بوشهر قشون اعزام کند.
بنا به ماده ٩ دولت ایران اجازه تأسیس و شناسایى رایزنى‌هاى کل، رایزنى و معاونت رایزنى را قبول کرده، مقامات کنسولى انگلستان را در خاک ایران میپذیرد. طبق ماده ١٢ دولت انگلستان از ایرانیانى که هم اکنون در استخدام هیأتهاى انگلیسى، رایزنى‌هاى کل، رایزنى، معاونت رایزنى و کارکنان رایزنى انگلستان نیستند، حمایت نمیکند.
استقرار رایزنى‌هاى انگلیسى در ایران پیش از جنگ مورد موافقت فرخ خان قرار گرفته بود. قرارداد کنونى خوددارى انگلستان از حق حمایت ایرانیان به آن چیزى نمیافزاید، حقى که یکى از علل محرز جنگ بشمار میآید. اتریش، فرانسه و سایر دول کنسولگرى‌هاى خود را، بدون توسل به اعزام "دزدان دریایى" در ایران برقرار کرده‌اند.
بالأخره "قرارداد" بازگشت "م. مورى" را به دربار ایران و نیز معذرتخواهى از این نجیب‌زاده را تحمیل کرد. (توضیح این که) شاه، در یکى از نامه‌هایش خطاب به صدراعظم، "مورى" را "مرد احمق، نادان و دیوانه"، یک آدم "کم‌عقل" و نویسنده یک "سند موهن و سفیهانه" توصیف کرده بود. عذرخواهى از "مورى" نیز بوسیله فرخ خان قبلا مطرح شده بود، لیکن در آن موقع این پیشنهاد رد شده متقابلا خواسته شده بود که صدراعظم استعفا بدهد و "مورى" با جلال و شُکوه تمام "در میان صداى ناى و کرناى و شیپور و فلوت و هارپ و غیره" وارد تهران
شود. آقاى "مورى" بعنوان رایزن کل در مصر، مراتب لطف شخصى آقاى "باررو" را پذیرفته و بمحض پیاده شدن در ساحل بوشهر تنباکویى را که از سوى شاه به او هدیه داده شده بود آشکارا در بازار بفروش رساند. وى بعنوان یک شوالیه دربدر، در حالى که یک بانوى ایرانى بدنام وى را همراهى میکرد، نتوانست تصویر کمال و شایستگى یک انگلیسى را در ذهن شرقیان جاى دهد. تحمیل اجبارى او به دربار ایران یک موفقیت قابل تردید بود. این قرارداد در مقایسه با آنچه که فرخ خان پیشنهاد کرده بود جمعا چیز تازه‌اى ندارد. امتیازى که بنا به این قرارداد بدست آمده حتى به اندازه کاغذى که قرارداد بر روى آن نوشته شده ارزش ندارد تا چه رسد به پولهایى که در این راه خرج شده و یا خونهایى که بزمین ریخته شده است. بیشترین محصول عملیات نظامى انگلستان در ایران عبارت از کینه و نفرتى است که علیه انگلستان در آسیاى مرکزى پدید آمده است. در اثر عقب‌نشینى‌هاى سپاهیان هندى بار تازه‌اى بر خزانه‌دارى هند تحمیل شده و در نتیجه نارضایى افزون شده است. نتایج تقریبا اجتناب‌ناپذیر وقایع یک کریمه دیگر عبارت از شناسایى میانجیگرى رسمى بناپارت بین انگلستان و دول آسیایى و نیز تصرف اراضى دوگانه خیلى مهم بوسیله روسهاست که یکى در کناره (غربى) بحر خزر و دیگرى در مرزهاى شمالى سواحل ایران قرار دارد.
اخیرا انگلیسى‌ها جنگى را در آسیا به پایان رسانده و بیدرنگ جنگ دیگرى را آغاز کرده‌اند. مقاومت ایرانیان و چینى‌ها در برابر تجاوز انگلیسى‌ها تفاوتى را منعکس میکند که شایان توجه است. در ایران سیسم سازماندهى اروپایى ارتش با بربریت آسیایى پیوند خورده است. در چین، تمدن نیمه‌پوسیده باستانى‌ترین دولت جهان، با امکانات مخصوص بخود، علیه اروپاییان مقابله میکند. ایران یک شکست آشکار را پذیرفت در صورتى که چین، ناامیدانه، نیمه از هم پاشیده، سیستم مقاومتى را پدید آورده که اگر بکار گرفته شود به انگلیسى‌ها اجازه نخواهد داد که پیشروى پیروزمندانه خود را در چین تکرار کنند.
وضع ایران شباهت زیادى به وضع ترکیه، بهنگام جنگ با روسیه در سالهاى ١٨٢٩-١٨٢٨ داشت. افسران فرانسوى، انگلیسى و روسى، هر یک بنوبت، سازماندهى ارتش ایران را عهده‌دار بوده‌اند. در اثر حسادت، توطئه‌چینى، جهل، خیانت و فساد شرقیان - که میبایستى بشکل افسران و سربازان اروپایى درمیآمدند - سیستمى شکست میخورد و بجاى آن سیستم دیگرى برقرار میشد. ارتش جدید [ایران] هرگز فرصت نیافته بود که مدیریت و قدرت رزمى خود را به محک آزمایش بگذارد. عملیات آن محدود به یک سلسله جنگ علیه کردها، ترکمنها و افغانها بود که طى آن برخى از واحدهاى ذخیره سواران غیرنظامى ایران شرکت داشتند. این سواران نبردهاى واقعى راه انداختند؛ نظامیان جز ظاهرى آراسته، چیزى نداشتند که به دشمن نشان بدهند. بالأخره جنگ بین ایران و انگلیس فرا رسید.
انگلیسى‌ها به بوشهر حمله کردند و در آنجا با مقاومت دلیرانه، ولى نابسنده، روبرو شدند. مدافعان شهر از ارتشیان منظم نبودند؛ بلکه فارسها و عربهایى بودند که در ساحل میزیستند. ارتشیان در ٩٠ کیلومترى محل، روى تپه مستقر بودند. بالأخره آنان جلوتر آمدند. در میانه راه قشون مختلط هندى-انگلیسى با آنان مواجه شد؛ هر چند که نحوه بکارگیرى توپخانه افتخاراتى براى ایرانیان ببار آورد و ایرانیها بطور مطلوب دستجاتى بشکل مربع تشکیل دادند لیکن فقط آتش یکى از گردانهاى سواره نظام هندى تمام سپاه ایران، اعم از پیشقراولان و گردانهاى خط جبهه را از صحنه نبرد بیرون راند. براى این که به قابلیت این سواران در قشون هند پى ببریم کافى است به کتاب "سروان نولان"[١] Nolan مراجعه کنیم. در میان افسران انگلیسى-هندى این اسواران از بى‌ارزشترین و بدترین نظامیان بشمار آمده و قابلیت آنها را حتى کمتر از سواران نامنظم انگلیسى-هندى توصیف میکردند. "سروان نولان" حتى یک عمل جنگى را هم نمیتواند نام ببرد که طى آن این اسواران اعتبارى کسب کرده باشند. با تمام این احوال ٦٠٠ نفر از این سواره نظام ارتش ده هزار نفرى ایران را تار و مار کردند. وحشت چنان در سپاه ایران افتاده بود که جز توپخانه هیچ چیز در هیچ جا پایدارى نکرد. وقتى به محمرّه [خرمشهر] رسیدند، خود را از تیررس برکنار یافتند. در این میان فقط افراد توپخانه بودند که بجا مانده و از توپها دفاع میکردند. بمحض اینکه توپها خاموش شدند خدمه آنها هم عقب‌نشینى کردند. هنگامى که سیصد و پنجاه تفنگدار کشتى از سواره نظام انگلیسى در ساحل پیاده شدند تمام سپاهیان ایرانى پس رفتند و کلیه تسلیحات و تجهیزات را بدست فاتحان نه - زیرا اینان را نمیتوان فاتح نامید - بلکه متجاوزان سپردند.
با تمام این احوال ایرانیان را نمیتوان یک ملت ترسو خواند و یا به علت پذیرش شیوه‌هاى جنگى اروپاییان بوسیله شرقیان سرزنش کرد. جنگهاى روس و ترک در سالهاى ١٨١٢-١٨٠٦ و ١٨٢٩-١٨٢٨ از این وقایع زیاد داشت. مقاومت اصلى بر علیه روسها عبارت بود از مقاومت غیرنظامیان در شهرهاى حصاردار و ایالات کوهستانى. هر وقت که روسها با ارتشیان رسمى برخورد میکردند به آسانى آنها را شکست میدادند و یا گاهى با نخستین آتش آنان میگریختند؛ در صورتى که افراد غیر نظامى طى یکى از برخوردها در "وارنا" Varna حملات روسها را بمدت چندین هفته دفع کردند. و در ضمن در آخرین جنگ ارتش منظم ترک در تمام جبهه ها، از التینت Oltenitza و ستاتى Citate گرفته تا قارس Kars واینگور Ingur، روسها را شکست داد.
واقعیت این است که هنوز انتقال سازمان نظامى اروپائیان به ملل بربر پایان نیافته، فقط ارتش جدید، به شیوه اروپایى مجهز و تقسیم‌بندى شده است. چنین اقداماتى فقط نخستین گام است. اِعمال مقررات اروپایى هم به تنهایى کافى نیست؛ این امر موجب نمیشود که انضباط اروپایى بر ارتش مستولى گردد، به همین ترتیب مقررات آموزشى اروپایى سبب پدید آمدن تاکتیک و فنون رزم‌آورى اروپایى نمیشود. اصل و از همه مهمتر تربیت عده‌اى افسر و درجه‌دار بر طبق سیستم اروپایى است. این افراد میبایستى از خرافات و خاطرات ملىِ گذشته در زمینه نظامى مبرا شوند تا بتوانند در نفرات خویش روح زندگى نو بدمند. چنین کارى به زمان خیلى زیادترى نیاز دارد و مسلما با در نظر گرفتن نادانى، ناشکیبایى، خرافات شرقى و تغییرات سریع تقدیر، که از ویژگیهاى دربارهاى شرقى است، با موفقیت روبرو نمیشود. یک سلطان یا شاه بمحض این که میبیند سپاهیانش، بدون بهم زدن صف، میتوانند رژه بروند و با ستون بچپ چپ یا براست راست بکنند، تصور میکند که آنان پرقدرت‌ترین و بهترین ارتشهاى جهان هستند. در مدارس نظام "میوه‌ها" چنان دیر میرسند که با در نظر گرفتن بى‌دوامى دولتهاى شرقى نمیتوان از این مدارس انتظار داشت که نتایج چشمگیرى ببار آورند. حتى در ترکیه تعداد افسران آزموده بسیار اندک است و ارتش ترک بدون افسران اروپایى و تعدادى از اروپائیان مسلمان شده نمیتوانست گلیم خود را از آب بیرون بکشد.
تنها اسلحه‌اى که در همه جا استثناء است، توپخانه است. در این مورد شرقیان چنان بى‌کفایت و ناتوان هستند که اجبارا تمام کارهاى توپخانه را به معلمان اروپایى واگذار میکنند. در نتیجه در ترکیه، مانند ایران، در مقایسه با پیاده نظام و یا سواره نظام، توپخانه خیلى پیشرفته است.
در چنین شرایطى بود که ارتش هندى-انگلیسى که یکى از قدیمى‌ترین ارتشهاى مشرق زمین بوده و بر طبق سیستم اروپایى سازمان یافته بود، سپاهیان ایران را تار و مار کرد. این ارتش تنها ارتشى بود که تابع دولتى شرقى نبوده، منحصرا پیرو مدیریت اروپایى بود و بطور کامل تحت فرماندهى آنان قرار داشت و بوسیله نفرات و نیروى دریایى انگلستان پشتیبانى میشد.
در مورد ایرانیان، بجاى درخشندگى، عکس آن صادق بود. چیزى که در مورد ترکها دیده شد، درباره ایرانیان نیز بچشم میخورد. بدین معنى که اونیفورم و طرز لباس پوشیدن اروپایى براى رژه رفتن، به تنهایى نمیتواند رمز شکست‌ناپذیرى باشد. ممکن است در بیست سال آینده شکست ایرانیان، همانند ترکها در پیروزیهاى اخیرشان، قابل تردید باشد.
بنا به اطلاع، سپاهیانى که بوشهر و محمّره را به تصرف درآوردند بلافاصله به چین اعزام شدند. نفرات این سپاه (هندى-انگلیسى) در چین با دشمنى کاملا متفاوت روبرو خواهند شد. آنها بجاى شیوه‌هاى اروپایى با مسائل توده‌هاى جنگاور غیرنظامى آسیایى رویارو خواهند بود؛ ولى اگر چینى‌ها یک جنگ میهنى علیه آنان راه بیاندازند، و اگر خونریزى و بى‌توجهى آنان را وادارد که از سلاحهاى دم دست خود استفاده کنند سپاه هندى-انگلیسى چه روزگارى میتواند داشته باشد؟
مطالب بالا بخش بسیار کوچکی از نوشته های مارکس و انگلس در حدود 170 سال پیش است . طرح همه آن نوشته ها در اینجا ممکن نیست . با توجه به این جمله جنابعالی " نظریه پردازی مارکس و همراه اش انگلس در حوزه و سطح مسائل سرمایه داری کلاسیک اروپا است و از فرمول بندی روابط اجتماعی اشرافیت و روابط تولیدی شرق به سبب ناآشنایی مطلبی نگفته و ننوشته اند که خود علت اولیه و اصلی نااشنایی و بغرنجی داده های ان ها برای جوامع شرقی است. انان فیلسوفان یک چشم اند. " یک چشم بودن آنها را با چه تعبیری باید فهم کنیم ؟
و در پایان جایگاه این یک چشمی آنها را در این جمله شگرف جنابعالی چگونه تعبیر کنیم ؟
" به گمان من سوسیالیسم واقعی از این پس و درست از میان تعارضات و کاستی‌های اولترا امپریالیسم رخ خواهد نمود که ممکن است هیچ شباهتی با سوسیالیسم نوع شوروی نداشته باشد اما در معنی چیزی جز همان اندیشه سوسیالیسم از کار در نخواهد آمد. کلاسیک نه فقط باطل که حتی معیوب نیز نشده است. ظهور پیش هنگام سوسیالیسم، که محصول غلبه عمل‌گرایان سوسیالیست به نظریه‌پردازان و فیلسوفان در بین‌الملل دوم بود، حاصلی جز اعمال فشار بر سرمایه‌داری برای سزارین دوران رشد نهایی خود نداشت. گسترش فرهنگ سرمایه‌داری، یعنی گسترش دانش، دموکراسی و حداکثر استفاده معقول از امکانات زمینی برای حیات تمامی عناصر ذی مدخل آن، این بار از طریق مسالمت‌آمیز راه پذیرش سوسیالیسم، یعنی حداکثر همکاری ملی و بین‌المللی، بین دولت و مردم و دولت‌ها با یکدیگر را فراهم خواهد ساخت. راه عبور به مرحله نوین‌تری در مناسبات اقتصادی و اجتماعی انسان، پس از اولترا امپریالیسم، راه خون‌آلودی نخواهد بود و شایسته فرهنگ پیش رفته بشر امروز نیز جز این نبوده و نیست " . ( بنقل از کامنت یکی از بازدیدکنندگان وبلاگ حق و صبر )
خواهشمندم کلیدی برای درک مسایل مطروحه بالا و شناخت بهتر این یهودی زاده در اختیار اینجانب قرار دهید .
سلامت و طول عمر جنابعالی را از خداوند رحمان و رحیم خواستارم .
انتظار دریافت گلید برای چنین قفل زنگ زده ی کهنه ساختی نیازمند استاد کارانی است که دیگر متاع شان خریدار ندارد. شاید هم پاسخ لازم را در زمان دیگر عرضه کردم. همین اندازه با خبر بشید که در ایران مارکسیست نداریم زیرا هیچ متن مارکسیستی پایه به زبان فارسی تولید و یا حتی ترجمه نشده است. شخصا در کتاب خانه لنین مسکو شنونده گلایه شدید مدیر کتاب خانه از نبود نسخه فارسی آثار لنین بوده ام.
واکنش منفی اعضای فرهنگستان زبان به موضوع آموزش زبانهای محلی
محمد علی موحد عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز در سخنان کوتاهی با اشاره به مباحث مطرح شده در این نشست به موضوع آموزش زبانهای محلی توسط دولت اشاره کرد و گفت: دولت باید از مداخله مستقیم در آموزش زبانهای محلی و بومی خودداری کند ما زبان معیاری داریم که زبان رسمی ما است اگر دولت بخواهد آن را فراموش کند و به حوزه زبانهای محلی وارد شود کار ما زار است.
استاد گرانقدر، این خبر خوش را پیشاپیش به آنهایی تبریک می گویم که بعد از در دسترس قرار گرفتن و خواندن و تفکر در باب محتویات کتاب حاضر،به جای انبساط در رگ های گردن، تاثیر در سلول های خاکستری مغز خویش را لازم می دانند.
به شما خسته نباشید می گویم که در طول این مدت زحمات بسیار زیادی را متحمل شدید و با وجود سنگ اندازی های فراوان هرگز تسلیم نشدید و ادامه دادید.
دریافت مجوز چاپ کتاب اسلام و شمشیر باعث شادی همه یاران بنیان اندیش است. تبریک عرض می کنم و امیدوارم شاهد انتشار دیگر آثار جنابعالی باشیم. از بنیان اندیشان انتظار می رود با خرید این کتب و اهدای آن به کتابخانه های عمومی به وظیفه ی خود در نشر اندیشه های استاد کمک کنند.
1- حیرت انگیز است! یک اقلیت مطلق خشک مغز که اگر ریشه یابی کنیم اجدادشان هم به این خاک تعلق ندارند(توجه کنید که حداد یعنی آهنگر و آهنگران همه از هند به این کشور آورده شده اند!) بدون مراجعه به آراء عمومی در گوشه دنجی می نشینند و تصمیم می گیردند که افراد فلان قوم به بچه هایشان زبان مادریشان را یاد بدهند یا خیر؟! کسی نیست از اینها بپرسد شما سر پیازید یا ته پیاز؟!
2- خب اگر این محلی ها ایرانی هستند آیا وظیفه شان فقط رأی دادن و انتخاب رئیس جمهور برای گسترش زبان فارسی در کشور و دنیاست؟! و اگر ایرانی نیستند لطفا آنها را به حال خود رهایشان کنید و دست از سرشان بردارید!
3- آیا زبان تاجیکی زبان رسمی است که برایشان کتاب چاپ می کنید؟! آنهم با هزینه کردن از جیب ما محلی ها؟!
4- آیا این زبان محلی که می فرمائید در آنسوی مرزها زبان رسمی ملتهایی نیستند؟!
5- متاسفانه این روش باطل در ممالک شرقی و عقب افتاده وجود دارد که اقلیت مطلق حاکم چنان ملتهایشان را تحقیر می کنند تا دریای نفرت مردم را به خروش می اندازند و آنوقت این خروش نفرت را به گردن خارجی ها می اندازند؟! خیلی عجیب است. به سخنان تمام حاکمان سقوط کرده و در حال سقوط منطقه گوش کنید! همه آنچه رخ داده و یا در حال رخ دادن است را توطئه خارجی می دانند! اگر آنها راست می گویند می توان ادعا نمود که این حاکمان خود مجری اصلی همان توطئه های خارجی در کشورهایشان و بر علیه ملتهایشان هستند!
6- متاسفانه در ممالک عقب افتاده حاکمان خود را مالک(نه چوپان، که چوپان نسبت به گله مهربان است) و رعیت را گوسفند و گله می پندارند و برای به خود آمدن و کنار گذاشتن این نگاه تحقیر آمیز بجز زبان زور و اسلحه را نمی فهمند! پس نفرمائید که آنچه در منطقه رخ داده و یا در حال رخ دادن است توطئه خارجی است! باز هم تکرا می کنم اگر توطئه ای وجود داشته باشد این حاکمان چه نقشی درا ین توطئه دارند و کجای این معادله قرار می گیرند؟! آیا جزء مهم و حتی مجریان اصلی توطئه نیستند؟!
7- برای اینگونه قیم معابی ها اقلیتی نادان و ناشناس چه آینده ای قابل پیش بینی است؟!
از یکی از دوستان لینک مطلبی را دریافت کردم که حاوی پاسخ آقای غفوری به جنابعالی است. ای کاش آن پاسخ در اینجا انتشار می یافت تا امکان قضاوت صحیح و منصفانه فراهم می شد.
پاسخی وجود ندارد. ابتدا بپرسید چرا آن متن را اترش نوشته چون مجتبی قادر به نگارش چنین متن قلنبه سلنبه ای نست.
با سلام خدمت آقای پورپیرارودیگر دوستان اولا تبریک
ثانیا
امیدوارم نوروحدت بخش قران برهمگان بتابد و افکار فرقوی هرچه زودتربرچیده شود
خبر خوبی بود امیدوارم سانسور درتمامی موارد برچیده شود
برادر بزرگ استاد پورپیرار
سلام علیکم
خدا را شکر. استاد گرامی تبریک عرض می کنم. انشاالله در نهایت صحت و سلامتی بمانید و شاهد تمام نتایج زحمات خود باشید.
والسلام علیکم
فی امان الله
تبریک استاد
انشاالله شاهد انتشار عمومی سایر نوشته هایتان باشیم.
سلام استاد
تبریک عرض میکنم به امید خبرهای خوش تر
چیزی هم ممیزی شد یا عینا چاپ شده
کلامی حذف و اضافه نشده است.
با سلام خدمت استاد و دوستان گرامی
استاد پورپیرار ، نور و پتکی دگر بر ظلمات خموشانه ی آرمیده در آغوش غفلت ، با کنار هم خواندن و نشر کلام خویش می خلقانید ، و سرور آن را نتوان پنهان داشت .
حقیقت هر چقدر هم تلخ باشد، بالاخره عیان می شود.
استاد تبریک میگم. بنیان اندیشی آرام و استوار راه خود را باز می کند و به پیش می تازد.
استاد، ترجمه قرآن کی به اتمام می رسد؟ بی صبرانه منتظریم.
بسته به مهلت اجل دارد.
مبارک است.
جلد اول منظور 45 قسمت اول است؟
همبن طور است.
مبارک باشه..عقب نشینی جبهه دشمن
تبریک! ما بقی آثار در صف انتظار/پیگیری است؟
سلام علیکم.
استاد بزرگوار بنده نیز ضمن تبریک آرزومند نشر عمومی کلیه آثار حضرتعالی هستم...این نرمش یا چرخش را چگونه میتوان ارزیابی کرد؟
استاد بسیار بسیار خوشحال شدم .تبریک عرض می کنم.انشا الله تمامی یادداشتها را با چنین اطلاعیه ای شاهد باشیم.
تبریک عرض می کنم.
http://www.irexpert.ir/Webforms/Forum/Question.aspx?QID=131681
تبریک تبریک .صبر کردن در راه جقیقت پیروزی در پی دارد
تبریک به خاطر این خبر خوش. امیدواریم امکانی فراهم شود تا کتاب برآمدن صفویه و برآمدن مردم هم اجازه ی انتشار رسمی داشته باشند.
با آرزوی سلامتی و طول عمر برای شما
السلام علیکم
انتشار مبحث راهگشای اسلام و شمشیر را در این فضای قطبی شده مذهبی - فرقوی به همه بنیان اندیشان تبریک می گویم و امیدوارم آب سردی باشد بر این قلیانات فرقوی
ان شاء الله
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صدام دستور حمله شیمیایی به اسراییل داده بود
به گزارش ایسنا، در این گزارش که توسط شبکه دو تلویزیون رژیم صهیونیستی منتشر شد، آمده است که صدام در زمان حمله به کویت و سپس پاسخ آمریکا و متحدانش به این حمله، ده ها موشک مجهز به کلاهک های شیمیایی را در پایگاه های مختلف عراق مستقر کرده و دستور داده بود تا در صورتی که نظام وی در آستانه فروپاشی قرار بگیرد و یا اختیار فرماندهان ارتش از دستش خارج شود، این موشک ها به سمت اراضی اشغالی شلیک شوند.
http://www.irdiplomacy.ir/fa/page/1927893/quot%3B%D8%B5%D8%AF%D8%A7%D9%85+%D8%AF%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%B1+%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87+%D8%B4%DB%8C%D9%85%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C+%D8%A8%D9%87+%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C%D9%84+%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%87+%D8%A8%D9%88%D8%AFquot%3B+.html
ا
استاد شروع اتحاد تمام مسلما نان دنیا را به شما تبریک می گویم
http://www.tabnak.ir/fa/news/374165/%D8%B5%D8%AF%D8%A7%D9%85-%D8%AF%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%B1-%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87-%D8%B4%DB%8C%D9%85%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C%D9%84-%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%A8%D9%88%D8%AF
استاد ازبابت صدور مجوز انتشار اسلام و شمشیر تبریک عرض می کنم.
ولی بنده زیاد به این تایید خوشبین نیستم.هر لحظه ممکن است نظرشان برگردد.
بنظرم ممیزی ارشاد تمام مطالب اسلام و شمشیر را بطور کامل نخوانده است.
در واقع مطالب اسلام و شمشیر بساط تفسیر رو از بن میکندو دکان آقایان را تعطیل می کند.
محال است که ممیزی اسلام و شمشیر رو خواند باشد و درک کرده باشد و بعد آن را جهت انتشار در چنین فضایی تایید کند.
ازطرفی تا خواست خدا چه باشد.
پیروز باشید.
تبریک عرض می کنم جناب استاد.
سلام
استاد تبریک
انشا اله چشم و دست عوامل یهودی ارشاد بسته شود تا هیچ مشکلی از چاپ تا انتشار کتاب پیش نیاد
تبریک می گویم.
پیرامون مجوز "اسلام وشمشیر"
استاد عزیز از شما آموخته ام:بنیان اندیشی بازیچه این و آن نمی شود سر بلندانه راه خود را می رود، با هیچ کس تعارف ندارد و بر هیچ طبلی زیر جلی نمی کوبد.
صدور مجوز چاپ کتاب "اسلام و شمشیر" من را واداشت مطالبی را که همواره در جلسات خصوصی به شما گوشزد می کردم را اینبار برای بار آخر برادرانه عرض کنم. اگر خاطرتان باشد در جلساتی که باهم داشتیم و بالاخص در جلسه اخر که در حضور یکی از دوستان مشترک من و شما برگزار شده بود به شما اعتراض می کردم که چرا از مسیر بنیان اندیشی می خواهید خارج شوید؟ و چرا و بر اساس کدام مصلحت سعی به بیراهه کشاندن مسیر طی شده بنیان اندیشی ده سال اخیر هستید؟اکنون با صدور مجوز کتاب و در هیاهوی کف و سوت برخی , سئوال اصلی اینست که چه شده که به قول شما کارگزاران شجاء الدین شفا در مراکز فرهنگی ایران در برخورد با شما ملایمت و مرحمت پیشه کرده اند؟! آیا این گشاده دستی آنان ربطی به رویکرد جدید شما در تاریخ نویسی دریک سال اخیر ندارد؟
اینجاست که باید به "مومنین به بنیان اندیشی" تذکر و هشدار داد که هشیار باشند که در دام عقیده از نوع روشنفکرانه گرفتار نشوند به طور مثال به نظر می رسد که علیرغم فقر اسنادی و استنادی و علیرغم تذکر مکرر دوستان مختلف بنیان اندیش به دلیل نقص در مدارک , اصرار بیجای استاد برای ساختن مستند " ابطال"چندان هم بیجا نبوده است!.این مسئله به معنی غلط بودن بحث کتیبه ها نیست کتیبه ها قطعا ساختگی هستند اما نوع ارائه آن بوسیله آن عکس هایی که در جلسات با دوستان دیگر بارها به شما گفتیم و گفتیم و گفتیم که دارای ایراداتی هستندو با آنها نمی توان مطلبی را اثبات کرد و شما در تشخیص این عکس ها دچار اشکال شده اید همچنان که در گذشته نیز بابت این اشتباهات ضربه خورده ایم صرف نظر نکردید و امروز نیز بقیه را برای آشنایی با جعلی بودن کتیبه ها به آن مستند ارجاع میدهید که مایه شرم ساری است . توجه می دهم که ارائه به طور مثال عکس اکبر عبدی به جای مظفرالدین شاه نه تنها یک گاف نبوده بلکه تلاشی برای به سخره گرفتن "بنیان اندیشی" بوده است که اینک کمترین پاداش به سخره گرفتن, صدور مجوز چاپ کتب توقیفی شما می باشد. و نیز به استاد مجددا" تذکر داده می شود که مسائل بنیان اندیشی را به علایق سیاسی خود گره نزنند و با آن معامله نکنند و بنیان اندیشی را به حراج نگذارند. فراموش نکنیم که کسی که قبلا" در حوزه مبارزاتی و عقیدتی اشتباه سیاسی کرده است ممکن است دوباره همان اشتباه ها را تکرار بکند. از آنجا که ممکن است مطلب دیگری تا مدت ها نصب نکنم از این فرصت استفاده میکنم و نسبت به هواخوری 26 اعلام موضع میکنم.
گفتن یا نگفتن مسئله این است!
حرکت پر افتخار بنیان اندیشی نقش تعیین کننده ای در شکل گیری جنبش های انقلابی و اجتماعی و شیوه های مبارزاتی آن علیه مسببین و در راس آنها یهودیان خواهد داشت .آثار آن در مجموع و درس گیری از دستاوردهای گرانبهای آن که بقیمت خون و بایکوت بسیاری از محققان بجای مانده و همچنین نقد متعهدانه این آثار برای احتراز از ضعف ها و نارسائی های آن در روند حرکت این جریان ساختار شکن از ضروریات یارگیری ما در ادامه هوشیارانه راه متعالی آنها میباشد.
آنچنانکه حرکت داخلی آن که بیش از یک دهه پیش بر اساس بررسی های بومی ضرورت یافت در قبول و پیشبرد دستاوردهای متفکرین و محققین نقش تاثیر گذاری داشته ولی در پاری از اوقات برخورد متعهدانه به ضعف ها و نقض ها در مجامع خود نداشته . در اینجا در عین قاطعترین پشتیبانی و دفاع از مبارزات این جنبش و تبلیغ دستاوردهای صد ساله آن گواهی میدهم که از این حرکت بسیار آموخته ام و در آینده در صورت باقی بودن عمر تمام نیروی خود را جهت اشاعه این افکار به کار خواهم بست و لحظه ای کوتاهی نخواهم کرد.
ورود بنیان اندیشی به حوضه های مهم اجتماعی فرهنگی و اقتصادی توجه به ساختاری است که تحت عنوان مهندسی اجتماعی به شکل گیری انسانی پرداخته که مهم ترین وظیفه او بندگی شیطان است ، این جنگی است میان حق و باطل .
امروز وظیفه خود را به عنوان سرباز این مکتب پوشش همه جانبه این مسیر میدانم هرچند که راه بسیار دشوار است ولی وعده الهی محقق خواهد شد.
مستند زمین بعلاوه پنج درصد همانطور که قبلا ذکر شد قسمت اول مجموعه ای 30 قسمتی است که بازی بزرگ نام دارد . نا گفته پیداست که توجه به موضوع اقتصاد در بطن تحقیقات بنیان اندیشانه موجود است زیرا بنیان اندیشی خوب میداند باید مسئولانه تاریخچه این حوزه را به نقد بکشد و نشان دهد چطور بسیاری از مواردی که تا امروز واقعیات تاریخی شمرده میشدند نادرست است .البته هنوز این مستند انتشار پیدا نکرده ولی قصد دارم به انتقاداتی که استاد در مطالبشان ارائه کردند پاسخگو باشم .
بطور خلاصه میتوان ایرادات را اینگونه خلاصه کرد :
1- تشکر و تقدیر از استاد در ابتدای فیلم
2-تکراری بودن موضوع
3-عدم اشاره یهود
4-عدم اشاره به بانکداران
5- مطلبی درباره یکی از کارشناسان فیلم
6-ارائه یک راه کار
اجازه دهید از آخر به اول شروع کنیم .
ایراد شماره 6-
اما نظر خودم را هم در علت چنین آشفتگی به نظر لاعلاج در یک جمله گفته باشم. میزان کسری دارایی در سراسر جهان درست با میزان برداشت های سارقانه مسئولین سیاسی اقتصادی و فرهنگی ملت ها برابر است. "( استاد پورپیرار هواخوری 26)
از محتوای این اظهار نظر بر می آید که علت اصلی معضلات اقتصادی جهان فساد سیاسی است . آیا این اظهار نظری بنیان اندیشانه است ؟ خیر!
تاریخ اقتصادی فعلی جهان با اشاره به اسناد از بنیان ساخته و عرضه آنها به مجامع مختلف از جمله دانشگاهها سعی دارد با ارائه مثال های مختلف علت پیشرفت و رکود اقتصادی کشور های مختلف را توجیه کند .اگر به این تاریخ اعتقاد داشت همواره راه به بیراهه خواهیم برد و اگر به بررسی مجدد ودقیق تاریخ بپردازیم نکات شگفت انگیزی خواهیم یافت که با آنچه تا کنون درباره علت فراز و فرود های اقتصادی کشورها میشناختیم بطور کلی مقایر است .
برای مثال در تاریخچه کنونی سرمایه داری دلیل پیشرفت کشورها ی مختلف در حوزه اقتصاد را به عواملی محدود میکنند که از آنجمله فرهنگ است. اقتصاد دان و جامعه شناس سده نوزدهم آلمان مارکس وبر در اثر خود به نام اخلاق پروتستانی و روحیه سرمایه داری میگوید : فرهنگ هایی مثل پروتستانیسم وجود دارند که برای توسعه اقتصادی از خیلی از فرهنگ های دیگر مناسب ترند .
مطلب زیر از جمله بررسی های اسنادی است که به تدریج در فصل اول این مجموعه ارائه خواهد شد:
آیا براستی برخی از فرهنگ ها از توسعه اقتصادی عاجزند ؟
پس از بازدید از کارخانه های متعدد کشوری درحال توسعه یک مشاور مدیریت اهل استرالیا به مقامات دولتی کشور مذکور میگوید :" با دیدین کارگرانتان ، برداشتم از نیروی کار ارزان در کشورتان خیلی زود عوض شد . تردیدی ندارم که به کارگرانتان دستمزد کمی میپردازید اما بازدهی آنها نیز به همان اندازه پایین است.دیدن کارگرانتان این احساس را به من داد که شما نژادی بسیار قانع و آسان گیر هستید که زمان برایتان اهمیتی ندارد وقتی با برخی از مدیران در این رابطه صحبت کردم آنها میگفتند که تغییر عادتی که جزئی از میراث ملی است امکان پذیر نیست ."
نگرانی این مشاور استرالیایی درباره نبود اخلاق کاری درست نزد کارگران کشور مورد بازدید دور از انتظار نبود . در واقع وی ادب بخرج میداد والا میتوانست بی پرده کارگران را تنبل بخواند . فقر کشور مذکور جای شگفتی نداشت هرچند که نه خیلی تنگدست بلکه با درامدی در حد یک چهارم درآمد استرالیا .
کشور مورد اشاره ما ژاپن سال 1915 بود. در هر حال این که یک نفر استرالیایی (یعنی اهل کشوری که امروز به خوش گذرانی شهره است ) بتواند ژاپنی ها را تنبل بنامد امروز احساس چندان درستی دست نمی دهد . اما یک سده پیش اکثر غربی ها چنین نگاهی به ژاپن داشتند .تاجایی که پس از بازدید از آسیا در سال 1911-1912 بیاتریس وب رهبر نامدار سوسیال فابین های بریتانیا در توصیف ژاپنی ها میگوید که آنها در عیاشی دارای ایده های ناخوشایند و در نفس پرستی غیر قابل تحملند وی میگوید در ژاپن بیتردید گرایشی به آموزش تفکر به مردم وجود ندارد .
البته این فقط پیشداوری غربی ها علیه شرقی ها نبود بلکه برای نمونه بریتانیایی ها نگاه مشابهی به آلمانی ها داشتند پیش از آغاز رشد اقتصادی آلمان اکثرا آلمانی ها را افرادی نوعا کودن و زمخت توصیف میکردند. اما این تنها توصیف نبود به عقیده عده کثیری آلمانی ها انسانهایی تک رو که نمی توانند با هم همکاری کنند و در عین حال دزد خطاب میکردند .
خب ! میبینید در یک سده پیش ژاپنی ها نه سخت کوش که تنبل بودند . نه مثل مورچگان مطیع که شدیدا آزاد و مستقل بودند حتی از دید یک سوسیالیست بریتانیایی!!!نه جدی که سرخوش بودند به جای آینده نگری در حال میزیستند و آلمانی ها نه کار آمد که کاهل بودند به جای داشتن حس همکاری تکرو و منفرد بودند .نه زیرک که ابله بودند نه قانون گرا که متقلب و دزد بودند و نه منضبط که آسانگیر بودند .
این ویژگی ها به سه دلیل گیج کننده است اول اینکه اگر ژاپنی ها و آلمانی ها چنین فرهنگ بدی داشتند چطور اینقدر قدرتمند شده اند ؟ دوم اینکه چرا ژاپنی ها و آلمانی های کنونی از پدرانشان چنین متفاوتند ؟ و سوم اینکه آیا فرهنگی که اکنون در آن جامعه میبینیم همان فرهنگی است که تبلیغ میشود؟
شاید برای جواب ابتدا باید گفت فرهنگ چیست و چه کسی کی و چگونه تعریف میکند .ولی اگر از این تعریف با دقت خارج شویم بطور خلاصه میتوان گفت:" تهیدستی کشورها ناشی از تنبل بودن مردمشان نیست تنبل بودن مردم این کشورها ریشه در تهی دستیشان دارد ."
حال به مورد دیگری اشاره میکنم : بسیاری از نظریه پردازان اقتصادی فعلی با کمک گرفتن از تاریخ جعلی دلیل فقر کشورهای مختلف را بدلیل فساد در آن کشورها میدانند .اما سوال مهم این است آیا فساد به توسعه اقتصادی آسیب میزند ؟
اینجا قصد نداریم بحثی درون دینی کنیم هرچند که در نهایت راه حل اساسی با نگاه به قران محقق خواهد شد .
در سال 1961 زئیر کشوری بسیار تنگدست با درآمد سرانه سالانه 67 دلار بود .موبوتوسس سکو با کودتایی نظامی در سال 1965 به قدرت رسید و تا سال 1997 فرمانروایی کرد برآورد میشود در طی 32 سال حکومتش وی 5 میلیارد دلار یا 5/4 برابر درآمد ملی کشور در سال 1961 دزدیده است .
در همان سال 1961 اندونزی با درآمد سرانه سالانه فقط 49 دلار از زئیر هم تنگدست تر بود محمد سوهارتو با کودتای نظامی در سال 1966 به قدرت رسید و تا سال 1998 فرمانروایی کرد برآورد میشود که طی 32 سال حکومتش دستکم 15 میلیارد دلار دزدیده است برخی این مبلغ را حتی تا 35 میلیارد دلار برآورد میکنند بطوریکه فرزندانش از ثروتمند ترین صاحبان کسب و کار شدند اگر میانگین این دو برآورد را در نظر بگیریم سوهارتو معادل2/5 برابر در آمد ملی کشور در سال 1961 دزدیده است.
در آمد سرانه زئیر بر حسب قدرت خرید سال 1997 یعنی سالی که موبرتو سرنگون شد برابر با یک سوم در آمد سرانه کشور در سال 1965 یعنی سالی بود که او به قدرت رسید در سال 1997 زئیر در میان 174 کشور رتبه 141 را در توسعه انسانی کسب کرد که در این شاخص، کیفیت زندگی نیز درنظر گرفته میشود .با توجه به فساد کشورها عملکرد اندونزی باید از این هم بدتر باشد. اما درحالی که سطح زندگی زئیر در دوره حکومت موبوتو به یک سوم کاهش یافت ، سطح زندگی اندونزی در دوره سوهارتو به بیش از 3 برابر صعود کرد .
مقایسه و مقابله آمار زئیر و اندونزی محدودیت این دیدگاه که مدام تبلیغ میشود و مدعی است که فساد بزرگترین مانع توسعه اقتصادی است را آشکار میکند . آیا ما را به بیراهه نمی برند ؟؟؟ بسیاری از کشورهای فاسد عملکرد اقتصادی فاجعه باری دارند مانند زئیر و هاییتی ، برخی عملکرد بدی نداشتند مثل اندونزی در حالی که دیگران خوب عمل کردند مثل آمریکا در اواخر سده نوزدهم . پس برای درک این موضوع باید جعبه سیاه فساد گشوده شود البته مستند بازی بزرگ بتدریج اینکار را خواهد کرد . اما بطور خلاصه باید گفت فساد و رشوه و نظایر آن انتقال ثروت از فردی به فرد دیگر است و الزاما تاثیر منفی بر رشد و کارایی اقتصادی ندارد .اگر وزیری که از سرمایه دار رشوه میگیرد و پول و رشوه را در پروژه ای دیگر سرمایه گذاری میکند که بازدهی اش به اندازه بازدههی پروژه اول باشد که سرمایه دار مذکور در صورت ندادن رشوه در آن سرمایه گذاری میکرد، این رشوه خواری شاید هیچ اثری بر رشد و کارایی اقتصادی نداشته باشد . تنها فرقی که کرده این است که وزیر ثروتمند تر و سرمایه دار فقیر تر شده . یعنی موضوع رشوه توزیع درامد است .شاید بعضی بگویند که وزیر به اندازه سرمایه دار کارایی ندارد که پول را کجا بکار ببرد و آن را نفله کند در صورتی که همیشه اینطور نیست و اتفاقا برعکس در اغلب اوقات عکس این موضوع درست است.یکی از این مسائل مهم این است که آیا این پولهای کثیف در کشور میماند یا خیر اگر پول در کشور بمانند بطورکلی مشکل ایجاد نمی کند این یکی از تفاوت های زئیر و اندونزی است .توجه کنید که قصد تطهیر موضوع فساد را نداریم بلکه به دنبال علت اصلی ناکامی های اقتصادی میگردیم.
در این بین باید به نکته ای اشاره کرد آیا فساد همیشه بد است -دوباره توجه میدهم که بحث درون دینی نیست-؟
شاید هانتینگتون زیاد هم بیراه نگفته است که به لحاظ رشد اقتصادی تنها جامعه ای که از یک بروکراسی خشک ،بسیار متمرکز و ناسالم بدتر است جامعه ای است با بروکراسی خشک بسیار متمرکز و سالم. این موضوع در مسائل فرهنگی نیز کارکرد دارد مثلا اگر بتوان غیر قانونی کتاب های تاملی بر تاریخ را در بیرون از کشور چاپ شوند و غیر قانونی به داخل انتقال داد با توجه به قوانین موجود فسادی رخ داده است اما این فساد نه تنها بد که بسیار هم خوب است. یا اینکه اگر من بتوانم با 18 میلیون تومان یکی از مسئولین نظام را بخرم و او بتواند کار ما را در اشاعه این افکار راه بیاندازد کار مناسبی انجام دادم اما مشکل اینجاست که استاد فی بازار را ندارند و نمیدانند که با 18 میلیون مسئولان حکومتی به بنده فحش هم نمی دهند چه برسد به اینکه کار بنده را راه بیاندازند .
به این ترتیب باید بنیان اندیشی همچنان گذشته متعهدانه به عرصه اقتصاد ورود کند ومداخلی نو در این باب بگشاید . اما مسیر بوسیله قرآن همواره روشن است .
الَّذِینَ یَأْکُلُونَ الرِّبَا لاَ یَقُومُونَ إِلاَّ کَمَا یَقُومُ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ إِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا فَمَن جَاءهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىَ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللّهِ وَمَنْ عَادَ فَأُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿۲۷۵﴾
ایراد 5-
در مورد یکی از اشخاص حاضر در فیلم بنده شهادت میدهم که ایشان قربانی رباخواری بوده است به اعتقاد بنده همه ما قربانی ربا خواری هستیم و البته گویا فراموش کرده اند که آن پول را قانون باز نگرداند بلکه بنده بعد از صرف وقت پول را برگرداندم.
ایراد 4و3-
حوزه فیلم با نشر بسیار متفاوت است هرچند که شما در نوشتن یک کتاب میتوانید مقدمه و جمع بندی مربوط به هرکتاب را داشته باشید اما در حوزه فیلم معمولا اینطور نیست، شما نمی توانید آخر یک سریال را در قسمت اول آن طرح کنید مضاف بر اینکه در کار تبلیغاتی با فیلم باید مراقب بود تکرار یک مطلب قدرت اثر گذاری خود را از دست میدهد مثلا اگر شما در فیلم مدام از یهود بد بگویید تبدیل میشوید به چیزی که تلوزیون ایران شده است. دیگر نه تنها این مطالب اثر گذار نیست بلکه به ضد خود تبدیل میشود .ارائه مطلب در فیلم باید در جای خود و در وقت مناسب اتفاق بیافتد وگرنه اثرش را از دست میدهد. این درحالی است که اگر فیلم زمین بعلاوه پنج درصد ابتدا و انتهای مشخص داشت این ادعا درست بود ولی در انتهای فیلم با جمله "ادامه دارد" روبرو هستید . به عنوان مثال ما هنوز نگفته ایم آیا تمام آنچه را که در قسمت اول عنوان شده قبول داریم یا خیر !بطوریکه در قسمت های بعدی اصولا منطق تاریخی را که مبادلات کالا به کالا بوده زیر سوال خواهیم برد و اصلا چه کسی گفته در ابتدا مبادلات کالا به کالا بوده ؟
ایراد 2-
در باره تکراری بودن و استفاده از اسناد دیگران باید اجازه دهید در آینده نزدیک صحبت کنیم بنیان اندیشی داخلی ما بسیار زیاد به این مطلب احتیاج دارد، البته باذکر نام کسانی که این خدمات را به انجام رسانده اند کاری که بنده با افتخار در اول و آخر فیلم هایم انجام داده و در این فیلم آخر نیز همین کار را کرده ام . قصد ندارم فعلا در باره بنیان اندیشی صحبتی کنم ولی تا آنجایی که همه میدانند در فیلم طوفان نوح هم ما از اسناد و مطالب و تحقیقات کسان دیگری که در آرارات کشتی را پیدا کرده بودند استفاده کرده ایم ، همین طور در ارائه نام افراد مثلا همین شما چرا در وبلاگ نمی گویید اطلاعاتی که در باره موسکرلا کسب کرده اید را چه کسی به شما انتقال داده .این ها مطالبی است سطحی و در عین حال بنده بارها گفته ام قصد ندارم ورود موضوعات اساسی شوم که بوسیله آنها میتوانست بنیان اندیشی در جایگاهی باشد که استحقاقش را دارد نه اینکه با سیاسی کردن آن به جایی بخواهد برسد که خودتان میدانید.برای بنده هم تا جایی که مسائل به انحراف کشیده نشود مهم نیست که چه کسی فلان مطلب را قبلا گفته یا نه تنها کسی که در وبلاگ این موضوع برایش اهمیت دارد شمایید کما اینکه در هواخوری ۲۱ تنها ناراحتی شما درج نشدن نامتان است.واقعا چرا مدام نگران این هستید که نکند بنده متوجه موضوعی شده ام !!
ایراد 1-
در مورد تقدیر از شما باید گفت این فیلم هنوز منتشر نشده است هرچند درصورت صلاح دیدتان مایلم از شما قدردانی کنم . به اعتقاد بنده مستند زمین بعلاوه پنج درصد با تمام ایراداتی که شما به آن وارد کرده اید مستندی ارزشمند است این را نه برای اینکه سازنده آنم بلکه بخاطر محتوای آن میگویم و در این مورد انصاف را رعایت میکنم .در هر حال بنده تلاش خود را کرده ام و ادعایی هم ندارم .
در آخر ذکر کنم فعلا قصد کش دادن این بازی را ندارم وقت برای بنیان اندیشی تنگ ، کار بسیار و امکانات محدود است به این ترتیب برای مدتی این آخرین کامنتی است که بنده درج میکنم و این بدین معنی نیست که اگر جوابیه ای برای این یادداشت ارسال شد و پاسخی داده نشد ، پس پاسخی وجود ندارد امروز زمان پاسخ دادن نیست باید کار کرد .تنها از تمامی دوستان انتظار دارم مومنانه مسائل را بررسی کنند و نه روشنفکرانه یادمان باشد که در زخم نشر چه گفتیم : روشنفکر کسی است که موضوع را بررسی نمی کند بلکه با توجه به گرایش سیاسی خود درباره هر موضوعی حتی اگر آنرا ندیده و نفهمیده باشد موضع گیری میکند در همان فیلم به گروهی از روشنفکران اشاره شده بود که در بین این روشنفکری سرآمدند آنها کسانی هستند که اگر داخل حزب باشی استاد کبیر خطابت میکنند و در غیر این صورت نادان و بی سواد و دزد . بنده بار دیگر به صراحت اعلام میکنم همچون گذشته در راه بنیان اندیشی از تمام توان خود استفاده خواهم کرد و هیچ گاه از این مسیر به امید خداوند به انحراف کشیده نمیشوم .
با سلام
بنده هم این موفقیت بسیار بزرگ و با اهمیت را تبریک می گویم. امید که در آینده شاهد اتفاقات خوشحال کننده ی بیشتری باشیم.
ضمنا، همینجا اعلام کنم که ترجمه ترکی استانبولی کتاب اسلام و شمشیر هم، گرچه با تاخیر بسیار، اما سرانجام رو به اتمام است و تنها مشکل باقیمانده یافتن ناشری برای انتشار آن در ترکیه است که به امید خدا آن هم حل خواهید شد.
با آرزوی سلامتی
سلام
تبریک می گویم
انشاءالله مجلدات دیگرش نیز مجاز اعلام شوند هر چند که در این مملکت وقتی وقتی چیزی مجوز می گیرد باید به محتوایش شک کرد لکن این مورد کتاب استاد استثناء است و امیدوارم بدون سانسور چاپ شود
اینها که حوصله تورق آنهمه مطالب را ندارند کاش میشد یک جوری هم متن تختگاه را درونش جاسازی می کردید از قبیل پاورقی و حاشیه و ...
آرزوی سلامتی دارم
اسماعیل رجبی
یکشنبه 17 شهریور 1392 ساعت 07:59 ب.ظ
جناب آقای پورپیرار
با سلام .
احتراما چندی پیش کتاب " در باره مسأله یهود " به قلم کارل مارکس ، نوشته شده در سال 1843 ( حدود 170 سال قبل ) را مطالعه نمودم . ( کتاب علیرغم حجم اندکش ) دارای دو مترجم و سه ویراستار است و منطقا در برگردان به زبان فارسی نباید مشکلی داشته باشد . اما متاسفانه در رابطه با محتوای کتاب و مسأله یهودیان جامعه اروپا در آن زمان و نظرگاه کارل مارکس در رابطه با آن ، جز مشتی مفاهیم گنگ چیزی دستگیرم نشد .
خواهشمندم در صورت صلاحدید کلیدی جهت فهم این کتاب در اختیار اینجانب قرار دهید .
سپاسگزارم .
سلامت باشید .
پاسخ:
به زبان اصلی یعنی آلمانی بخوانید.
جناب آقای پورپیرار
پنج‌شنبه 28 شهریور 1392 ساعت 08:15 ب.ظ
احتراما ، ضمن تشکر از پاسخ کوتاه بالا ، نکات زیر را به عرض میرسانم :
کتاب " در باره مساله یهود و گامی در نقد فلسفه هگل " توسط آقای مرتضی محیط ترجمه شده که طبق اعلام مقدمه کتاب ، ایشان در همه موارد از ترجمه آقای رضا سلحشور که سالهای قبل تر ، این کتاب را ترجمه نموده اند ، سود برده و آنرا ترجمه خوبی میدانند .
کتاب توسط آقایان محسن حکیمی و حسن مرتضوی ویراستاری شده و طبق اعلام مقدمه کتاب ، قبل تر هم توسط آقای کامران نیری جهت چاپ در خارج از کشور مورد ویراستاری قرار گرفته است .
بنابراین بطور قطع این کتاب از نظر ترجمه و انتقال مطالب به زبان فارسی نمیتواند مشکل اساسی داشته باشد . مشکل اصلی در دو چیز است : 1 – سواد و اطلاعات اندک اینجانب 2 – شیوه نگارشی کارل مارکس که در آن زمان بشدت متاثر از شیوه بیانی و نگارشی هگل بوده است . در آن دوران ، مارکس عضوی از حلقه هگلیان جوان بوده است . ظاهرا پیچیده نویسی هگل مورد علاقه مارکس نیز بوده است .
مشکل اصلی اینجانب در کامنت قبل ، درک چگونگی نظرگاه مارکس در رابطه با مساله یهودیان و بخصوص یهودیان اروپا بوده است و نه ایراد گرفتن به ترجمه و ویراستاری کتاب .
پیش فرضهای من بگونه ایست که فکر میکنم جنابعالی میتوانید پاسخ مناسبی ارائه نمایید . زیرا : 1 - بر اساس شناختی که از شخصیت جنابعالی بر اساس مکتوبات و مصاحبه هایتان دارم ، میتوانم بدرستی حدس بزنم که شما از اوان جوانی و نوجوانی شیفته کتاب و مطالعه بوده اید . به قول مثل عامه "کرم کتاب" بوده اید . 2 – موارد جدی فعالیت های اجتماعی و سیاسی جنابعالی در بخش قابل توجهی از دوران زندگی اتان ، بگونه ای بوده که قطعا آشنایی وسیعی با اندیشه های مارکسسیتی داشته اید و در این زمینه دست به مطالعات گسترده ای زده اید . 3 – تلاشها و فعالیت های گسترده و جانانه جنابعالی در یافتن رد پای تخریب گر یهود در عرصه های متنوع سیاسی ، اجتماعی ، تاریخی ، فرهنگی و . . . نشان میدهد که قطعا نمیتوانسته اید از پیگیری نظرگاههای کارل مارکس هم در باره یهودیان صرف نظر کرده باشید . ( با توجه به اینکه مارکس شخصیتی است که جدای از باور داشتن و یا باور نداشتن به اندیشه هایش نمیتوان او را دست کم گرفت ) .
همه موارد بالا باعث شد که در رابطه با نحوه نگرش کارل مارکس در باره یهودیان از جنابعالی یاری بطلبم .
در اینجا بیان چند پیش فرض در باره کارل مارکس نیز ضروری به نظر میرسد : 1 - کارل مارکس فرزند هاینریش مارکس لوی (Marx Levi)، یک وکیل دادگستری یهودی بود که از خانوادهٔ خاخام‌های معروف شهر محسوب میشد. هاینریش «مارکس لوی» به خاطر محدودیت‌هایی که دولت پروس برای حقوق‌دانان یهودی قائل شده بود و به خاطر این که بتواند شغل خود را در دادگستری حفظ کند، به شاخهٔ پروتستان مسیحیت گروید و از آن پس خود را هاینریش مارکس نامید. در سال ۱۸۲۴ فرزندان وی نیز به مسیحیت گرویدند. 2 - خانواده کارل مارکس پولدار اشرافی و ثروتمند نبوده و خود او نیز همیشه از مشکلات مالی رنج میبرده است . خصوصا در سالهای تبعید و پایان عمر که فشار شدید مشکلات مالی دامنگیر او و خانواده اش بوده تا حدی که باعث مرگ دو تن از فرزندانش شده است . 3 – کارل مارکس دارای اعتقاد و باور دینی و خداشناسانه نبوده و او را بنیانگذار مشرب نوینی در فلسفه ماتریالیستی میدانند . 4 – اگر چه در عرصه اعتقادات جامعه شناسانه ، برخی او را خیالپرداز میدانند ولی تا کنون ندیده ام کسی او را طرفدار ثروتمندان و زرسالاران بداند . در این میان تنها یک استثنا دیده ام که با دید دیگری در این زمینه به او نگریسته و البته سندی نیز ارایه نکرده است ( گاری آلن نویسنده کتاب هیچکس جرات ندارد ) . 4 – ظاهرا تعدادی از کتابهای کارل مارکس در چند دهه پس از مرگش به چاپ رسیده است .
ضمن تشکر از حوصله و صبر جنابعالی ، خواهشمندم در صورت صلاحدید کلیدی جهت شناخت بهتر کارل مارکس و بخصوص نظرگاه او در باره یهودیان در اختیار اینجانب قرار دهید .
سپاسگزارم .
سلامت باشید .
پاسخ:
نظریه پردازی مارکس و همراه اش انگلس در حوزه و سطح مسائل سرمایه داری کلاسیک اروپا است و از فرمول بندی روابط اجتماعی اشرافیت و روابط تولیدی شرق به سبب ناآشنایی مطلبی نگفته و ننوشته اند که خود علت اولیه و اصلی نااشنایی و بغرنجی داده های ان ها برای جوامع شرقی است. انان فیلسوفان یک چشم اند.
جناب آقای پورپیرار
باسلام .
احتراما پیرو دو کامنت قبلی و پاسخهای جنابعالی مطالب ذیل را به استحضار میرسانم :
کارل مارکس و فردریش انگلس در اواسط قرن هجدهم میلادی مقالاتی در رابطه با ایران ، اففانستان و برخی دیگر
از کشورهای آسیایی نوشته اند که محتوای عمده آنها بررسی روابط استعماری غرب در این مناطق و افشای قاطعانه و شدیدالحن اقدامات ضدبشری کشورهای انگلیس و روسیه میباشد . حتی جالب است که از سوی انگلس اقدام به فراگیری زبان فارسی و عربی نیز شده است . این مقالات ترجمه های متعددی دارد که جدیدترین آنها متعلق به دکتر شیخاوندی است که متاسفانه نتوانستم به آن دسترسی بیابم و از ترجمه های قدیمیتر استفاده نمودم .
عمده مقالات ایشان بدین قرارند :
جنگ ایران و انگلیس روزنامه نیویورک دیلی تریبون شماره 4904 هفتم ژانویه
جنگ بر علیه ایران روزنامه نیویورک دیلی تریبون شماره 4937 چهاردهم فوریه 1857
قرارداد ایران روزنامه نیویورک دیلی تریبون شماره 5048 بیست و چهارم ژوین 1857
ایران و چین روزنامه نیویورک دیلی تریبون شماره 5032 پنجم ژوین 1857
افغانستان ( به منبع آن دسترسی نیافتم )
علاوه بر مقالات فوق الذکر در نامه های متعدد هم به مسایل بالا اشاره داشته اند.
" اعلان جنگ انگلستان، یا در واقع "کمپانى هند شرقى"، به ایران در حقیقت تکرار ضربات غدّارانه و گستاخانه دیپلماسى انگلستان در آسیاست که در اثر آن انگلستان مالکیت خود را بر این قاره گسترش داده است. بمحض اینکه "کمپانى هند شرقى" چشم طمع به یک دولت مستقل و مختار، یا به یک منطقه بدوزد که داراى منافع سیاسى و تجارى، یا صاحب منابع زر و مال باشد، قربانى متهم به تجاوز فلان و بهمان قرارداد خیالى، یا واقعى و یا تعدّى از یک قول و قرار وهمى یا توهین غیر قابل جبران میشود و به دنبال آن جنگ اعلام میگردد، و یک بار دیگر ابدیت پلیدى و جاوید بودن داستان گرگ و میش تاریخ ملى انگلستان را با خون رنگین میسازد.
از سالیان دراز انگلستان در خلیج فارس موقعیتى براى خود دست و پا کرده، حتى جزیره خارک واقع در آبهاى شمالى را به تصرف درآورده بود. سر جان ملکم معروف، که چندین بار سفیر انگلستان در ایران بوده، پیوسته اهمیت این جزیره را یادآورى کرده، اذعان داشت که ارزش آن با بنادر بوشهر، بندر ریگ، بصره، "گرین باربریا" و "الکاتیف"، که در نزدیکى‌هاى آن قرار دارند، هم‌تراز میتواند باشد. در نتیجه، هم اکنون انگلستان در آنِ واحد هم جزیره را در اختیار دارد و هم بندر بوشهر را. سر جان ملکم جزیره خارک را بمثابه مرکز تجارى ترکیه، عربستان و ایران میپنداشت. آب و هواى آن بسیار مساعد است و تمام شرایط را براى رشد و پیشرفت داراست. سى و پنج سال پیش سفیر انگلستان نظرات خود را به "لرد مینتو" که در آن موقع حکمران کل هندوستان بوده تقدیم کرد و هر دو در صدد تحقق این طرح برآمدند. در همان زمانى که "سر جان" به فرماندهى گروهى اعزامى براى تصرف جزیره منصوب شد و میبایستى حرکت میکرد، فرمان رسید که به کلکته برگردد و به جاى او "سر هارتفورد جونز" جهت مأموریت سیاسى به ایران فرستاده شد. طى نخستین محاصره هرات بوسیله ایرانیان در سالهاى ١٨٣٨-١٨٣٧، (در زمان محمد شاه قاجار) انگلستان، به بهانه واهى دفاع از افغانها، در حالى که با خود آنها دشمن خونى بود، خارک را به تصرف درآورد. ولى به واسطه نامناسب بودن اوضاع و دخالت روسیه مجبور شد که طعمه را رها کند. اقدام دولت ایران بر علیه هرات که با موفقیت توأم بود بار دیگر بهانه به دست انگلستان داد تا شاه ایران را متهم به عهدشکنى کرده و بعنوان نخستین گام مخاصمه خارک را به تصرف درآورد.
بدین سان، انگلستان مدت نیم قرن پیوسته سعى داشت نفوذ خود را در دولت شاهان ایران مستقر کند ولى به ندرت با موفقیت مواجه شده بود. شاهان ایران که خود را در مقابل دشمنان چون دایه‌هاى مهربان‌تر از مادر، نابرابر میدیدند، ناچار در مقابل فشار نابکاران تسلیم میشدند. ایرانیان از رفتار انگلیسى‌ها در هند پند گرفته بودند و حتما نصیحتى را که در سال ١٨٠٥ به فتحعلى‌شاه داده شده بود، به خاطر داشتند: "باید از نصایح یک ملت تاجر حریص که در هندوستان زندگى مردم و تاج شاهان را به حراج گذاشته است پرهیز کرد"؛ "کلوخ‌انداز را پاداش سنگ است". در تهران، پایتخت ایران، نفوذ انگلستان بسیار ضعیف است، زیرا علاوه بر دسیسه‌هاى روسها، فرانسه نیز جایگاه مهمى دارد و در میان این سه نابکار، انگلستان از آنهایى است که ایران باید بیش از همه از آن بیمناک باشد. در حال حاضر، از جانب ایران سفیرى رهسپار پاریس است، شاید بدانجا نیز رسیده باشد، و احتمال زیادى دارد که موضوع حوادث مربوط به ایران در آنجا مورد گفتگوى سیاسى قرار گیرد. در واقع، فرانسه با دیده بى‌تفاوتى به تصرف جزیره‌اى در خلیج فارس نمینگرد. موضوع از این جهت حادتر است که فرانسه بعضى از این ادعاها را زنده میکند، بدین سان که خارک دوبار به وسیله شاهان ایرانى در اختیار فرانسه گذاشته شده بود؛ نخست در سال ١٧٠٨ در زمان لوئى چهاردهم، دیگر بار در سال ١٨٠٨. درست است که این کار بطور مشروط بوده است، ولى این امر کافى است که به دست مقلد امپراتوران فرانسه (لوئى بناپارت) که بقدر کافى ضد انگلیسى است، بهانه دهد.
در طى پاسخ اخیرى که تایمز لندن به "روزنامه مباحثات" داده است، به نام دولت انگلستان، حل و فصل مسائل اروپایى را به عهده فرانسه گذاشته تا بتواند مسائل مربوط به آسیا و آمریکاى لاتین را دربست به انگلستان اختصاص دهد، بطورى که هیچکدام از قدرتهاى اروپایى نباید در آن دخالت کنند. جاى تردید است که "لوئى بناپارت" این نوع تقسیم جهان را بپذیرد. به هر حال در مناقشات اخیر ایران و انگلستان، سیاست فرانسه در تهران، از ته دل اَعمال انگلستان را تأیید نکرد. و با توجه به لحن مطبوعات فرانسه و این که ادعاهاى فرانسویان را در مورد خارک احیا میکنند، بیشتر چنین پیداست که انگلستان درخواهد یافت که حمله به ایران و تکه پاره کردن آن کار ساده‌اى نیست.
براى درک علل سیاسى و هدف جنگى که اخیرا انگلستان علیه ایران آغاز کرده و بنا به اخبار رسیده اخیرا شدت بیشترى هم یافته است، لازم است نگاهى به گذشته داشته باشیم تا معلوم شود چرا دولت انگلستان میخواهد شاه ایران را به زانو درآورد. در سال ١٥٠٢ سلسله ایرانى (صفوى) توسط اسماعیل تأسیس شد. وى خود را وارث شاهان ایرانى تلقى میکرد. این سلسله به مدت دو قرن دولتى مقتدر و توانا را بنیاد گذاشت. در سال ١٧٢٠ ایرانیان شکست فاحشى از یاغیان افغانى، که در ایالات شرقى میزیستند، خوردند. آنان به بخش غربى ایران حمله بردند و دو امیر افغانى توانستند به مدت چند سال خود را بر اریکه شاهى ایران نگهدارند. پس از اندک مدتى افغانها توسط نادر[١]، که در آغاز فرماندهى کل قوا را بعهده داشت، از کشور بیرون رانده شدند. وقتى که نادر تاج سلطنت را تصاحب کرد، افغانهاى یاغى را سرکوب کرده، لشگرکشى معروف خود را به هند راه انداخت. بدین سان او به از هم پاشیدن سلطنت متزلزل مغول در هند یارى رساند و این امر موجب شد که راه نفوذ انگلیسیان بر هند هموار گشته، سپس سلطه آنان بر این کشور برقرار شود.
در سال ١٧٤٧ بدنبال هرج و مرج ناشى از مرگ نادر در ایران، احمد دورانى[٢] در افغانستان حکومت مستقلى مرکب از ایالات امیرنشین هرات، کابل، قندهار، پیشاور و سرزمینهایى که بعدها بوسیله "سیک‌ها" تصاحب شد، بوجود آورد. این پادشاهى که فقط به ظاهر یکپارچگى داشت پس از مرگ مؤسس آن فروریخت و سرزمین‌هاى تشکیل دهنده آن از هم جدا شدند. عشایر خودسر افغان، که در اثر خصومتهاى دائمى و خودرایى رؤساى آنها، تجریه شده بودند، فقط بطور اتفاقى، در اثر تهدیدهاى ایران، استثنائا با هم متحد میشدند. مخاصمات سیاسى افغانستان و ایران ناشى از اختلافات ایلى است که سابقه تاریخى دارد. اختلافات مرزى و ادعاها و نیز اختلافات مذهبى پیوسته به این مخاصمات دامن میزنند. باید دانست که افغانها پیرو تسنن هستند در صورتى که ایران دژ شیعه، مبتنى بر امامت موروثى، محسوب میشود.
به رغم این مخاصمات شدید و همه‌جانبه بین ایران و افغانستان یک نکته مشترک وجود داشته است و آن عبارت از مخالفت با روسهاست. در زمان پتر کبیر، براى بار نخست، روسیه به ایران حمله کرد ولى نتایج چشمگیرى بدست نیاورد. الکساندر اول[٣] خوش‌اقبال‌تر بود، زیرا که در پى قرارداد گلستان، ایران مالکیت ١٢ ایالت خود را، که اکثرا در جنوب قفقاز قرار داشتند، از دست داد. به دنبال جنگهاى ١٨٢٦ و ١٨٢٧ که منجر به عقد قرارداد ترکمانچاى شد، نیکلا[٤] نواحى دیگر ایران را به تصرف درآورده این کشور را از حق کشتیرانى در سواحل متعلق به خود، واقع در بحر خزر، محروم کرد. خاطره تجاوزات گذشته، محدودیتهاى کنونى، که ایران از آنها رنج میبرد، بیمناکى از تجاوزات دیگر و نیز تحریکات رقابت‌آمیز، ایران را بر آن داشته است که مخالف سرسخت روسها باشد. از سوى دیگر هر چند که افغانها مستقیما با روسها اختلافى نداشتند، لیکن بر حسب عادت، روسیه را دشمن ابدى مذهب خود پنداشته به مثابه غولى میانگارند که آماده بلعیدن آسیاست. ایرانیان و افغانها که روسها را دشمن دیرین خود میانگارند به این نتیجه رسیده‌اند که انگلستان (در این ماجرا) هم‌پیمان طبیعى آنهاست. به همین مناسبت براى حفظ برترى خود، انگلستان مجبور بود نقش میانجى‌گرى خیرخواه را بین ایران و افغانستان ایفا کند و خود را مخالف مصمم تجاوزات روسیه بنمایاند. از یک سو انگلستان تظاهر به دوستى مینماید و از سوى دیگر (در برابر خواستهاى یکجانبه آنها) مصممانه پایدارى میکند. بیش از این هم نیازى نبود.
با تمام این احوال، نمیتوان گفت که انگلستان از مزایاى چنین موقعیتى به نحو احسن بهره‌بردارى کرده است. در سال ١٨٣٤ هنگامى که قرار بود ولیعهد (ایران) تعیین شود، انگلیسیان نظرات روسها را پذیرفته موافقت خود را در مورد شاهزاده پیشنهادى روسى اعلام کردند و سال بعد با زر و زور افسران انگلیسى این شاهزاده را کمک کردند تا بتواند به رقباى خود فایق آید. سفراى انگلستان مأموریت یافتند که دولت ایران را از درگیرى با افغانها و نیز تضییع منابع برحذر دارند. لیکن موقعى که سفراى انگلیس خواستار قدرت براى پیشگیرى از چنین جنگى شدند وزیر ایرانى ماده‌اى از قرارداد مربوط به سال ١٨١٤ را یادآورى کرد که بر طبق آن دولت انگلستان حق ندارد در اختلافات ایران و افغانستان میانجیگرى کند، مگر این که دولت ایران خواستار آن باشد. بنا به عقیده نمایندگان انگلستان در هند، روسها به جنگ اخیر دامن زده‌اند. آنان میخواهند از پیشروى ایرانیان به طرف مشرق بهره‌بردارى کنند تا روزى بتوانند از همین راه لشگریان خود را به سوى هند روانه کنند. این مسائل ظاهرا هیچ اثرى روى "لرد پالمرستون"[٥] نگذاشته است. وى در آن موقع وزیر امور خارجه بود. در سپتامبر ١٨٣٧ لشگریان ایران به افغانستان حمله بردند. بعد از چند پیروزى کوچک ایرانیان به دروازه شهر هرات رسیدند و در مقابل آن اردو زده تحت نظر مستقیم "کنت سیمونیچ"[٦] سفیر روسیه در دربار ایران، شهر را محاصره کردند.
در طى عملیات جنگى، "مک نیل"[٧]، سفیر انگلستان، در اثر دستورات ضد و نقیض (مقامات متبوع خود) سردرگم شد. از یک سو "لرد پالمرستون" (وزیر امور خارجه انگلستان) دستور میداد که "از بحث درباره رابطه ایران با هرات خوددارى کند"، زیرا که این مسأله به هیچ وجه به انگلستان مربوط نیست. از سوى دیگر "لرد اوکلند"[٨]، فرمانده کل هندوستان، میخواست که شاه ایران را وادارد که عملیات جنگى را متوقف سازد. در آغاز جنگ، "م. الیس" افسران انگلیسى را که در ارتش ایران خدمت میکردند احضار کرد، لیکن "پالمرستون" دوباره آنان را به خدمت بازگرداند. فرمانده کل هندوستان، بار دیگر به "مک نیل" دستور داد که افسران انگلیسى ارتش ایران را ترک کنند، ولى مجددا "پالمرستون" این تصمیم را نقض کرد. در ٨ مارس ١٨٣٨ "مک نیل" به داورى ایرانیان رفت و نه بنام انگلستان، بلکه بنام هندوستان، پیشنهاد میانجیگرى کرد. پس از گذشت ٩ ماه از محاصره شهر هرات، در اواخر ماه مه ١٨٣٨ "پالمرستون" پیام تهدیدآمیزى به دربار ایران فرستاد و طى آن براى نخستین بار مسأله هرات را بهانه قدرت‌نمایى قرار داده، براى اولین دفعه، شدید به "بند و بست ایران با روسیه" اعتراض کرد. همزمان با این اقدام حکومت هند به ناوگان خود دستور داد که بسوى آبهاى خلیج فارس روانه شوند و جزیره خارک را به تصرف درآورند. این همان جزیره‌اى است که اخیر بار دیگر بوسیله انگلیسى‌ها اشغال شده است. در همین اواخر بود که فرستاده انگلستان تهران را به قصد ارض روم ترک کرد و سفیر ایران را به انگلستان راه ندادند. در خلال این مدت، به رغم محاصره طولى، حملات ایرانیان به شهر هرات دفع شد و در ١٥ اوت ١٨٣٨ شاه ایران (محمدشاه) مجبور شد از محاصره دست بردارد و با شتاب ارتش خود را از افغانستان بیرون ببرد. بنابراین گمان میرفت که عملیات نظامى انگلستان نیز پایان پذیرد، ولى بر خلاف تصور، مسائل جنبه خارق‌العاده‌اى پیدا کردند. ظاهرا چنین بنظر میرسید که ایرانیان بنا به تحریک روسها به هرات لشگر کشیده‌اند و روسها میخواستند از این فرصت استفاده کرده بخشى از افغانستان را بتصرف خود درآورند. انگلیسى‌ها به بیرون راندن ارتش ایران قناعت نکرده، خود رأسا به تصرف سراسر افغانستان اقدام کردند. از همین جاست که جنگ معروف انگلستان با افغانستان آغاز شد. نتیجه نهایى این جنگ براى انگلستان مصیبت‌بار بود. مسئول اصلى چنین شکستى هنوز هم شناخته نیست.
جنگ کنونى انگلستان علیه ایران ناشى از حوادثى است که شباهت زیادى به جنگ پیشین (ایرانیان) با افغانستان دارد؛ بدین معنا که ایرانیان به هرات حمله کرده این بار آن را به تصرف درآوردند. لیکن تاکنون انگلستان چنان عکس‌العملى از خود نشان داده است که گویى هم‌پیمان و مدافع "دوست محمد خان"[٩] است، در صورتى که (چندى پیش) انگلیسى‌ها در صدد برآمدند که وى را از سلطنت برکنار کنند ولى در این کار ناکام شدند... حالا باقى میماند که ببینیم آیا این جنگ نیز، همانند جنگ گذشته نتایج خارق‌العاده و غیرمنتظره‌اى ببار میآورد؟
اخیرا مجلس نمایندگان انگلستان از "پالمرستون"[١] (نخست وزیر وقت) درباره جنگ بر علیه ایران سؤال کرد؛ وى با لحن نیشدارى چنین پاسخ داد: "بمحض اینکه قرارداد صلح به امضاى قطعى برسد مجلس میتواند نظرش را درباره جنگ اعلام دارد". قرارداد صلح که در چهارم مارس ١٨٥٧ درپاریس پاراف شده و در ٢ مه ١٨٥٧ در بغداد به امضاى قطعى رسیده حالا در برابر مجلس قرار دارد. این قرارداد شامل چهارده ماده است که ٨ ماده آن مملو از عباراتى است که معمولا در قراردادها بکار میروند. ماده پنجم میگوید: "بعد از سه ماه، همزمان با مبادله اسناد قرارداد صلح، سپاهیان ایران باید شهر هرات و اراضى مربوط به آن را ترک کنند". ماده چهاردهم میگوید: "بمحض تحقق مطالب مندرج در ماده پنج دولت انگلستان متعهد میشود که قواى اعزامى خود را از بنادر، اماکن و جزایر متعلق به ایران بیرون ببرد".
بجاست یادآورى شود که در جریان کنفرانس استانبول، حتى پیش از اشغال بوشهر، فرخ خان[٢]، سفیر ایران، مسأله تخلیه هرات از سپاهیان ایران را به "لرد استراتفورد ردکلیف"[٣] پیشنهاد کرده بود. از این تأخیر تنها امتیازى که انگلستان میتواند بدست آورَد این است که در بدترین فصل، سپاهیان انگلیسى حشره‌خیزترین منطقه پادشاهى ایران را ترک میکنند. صدمات وحشتناکى که از آفتاب و دریاها و در ماههاى تابستان ناشى میشود حتى بومیان بوشهر و محمّره (خرمشهر) را نیز ناراحت میکند و این امر بوسیله نویسندگان قدیم و جدید یادآورى شده است. احتیاجى نیست که به این یادآورى‌ها اشاره شود؛ "هنرى راولینسون" که قاضى بسیار شایسته و در عین حال طرفدار "پالمرستون" هم هست، چند هفته پیش علنا اعلام کرد که سپاهیان هندى-انگلیسى در برابر زیانهاى غیر قابل تحمل ناشى از آب و هوا امنیت ندارند. براى نجات سپاهیان، روزنامه تایمز لندن، به رغم قرارداد صلح، پیشنهاد کرد که لازم است سپاهیان تا شیراز پیش بروند. خودکشى یکى از فرماندهان نیروى دریایى و نیز یکى از ژنرالهاى انگلیسى که فرماندهى سپاهیان اعزامى را به عهده داشتند، در واقع ناشى از نگرانى آنان از سلامت سپاهیان بوده است. طبق دستور دولت، آنان حق نداشتند سپاهیان خود را فراتر از محمّره ببرند. بدین سان انتظار میرود که مصیبت کریمه یک بار دیگر، در مقیاس کوچکترى تکرار شود. وقوع چنین مصیبتى نه بنا به ضرورت جنگى است و نه ناشى از اشتباهات مدیریت؛ بلکه فقط نتیجه قراردادى است که به زور شمشیر نوشته شده است. در موارد فوق‌الذکر جمله‌اى هست که اگر "پالمرستون" بخواهد میتواند آن را "پیراهن عثمان" کند.
طبق ماده چهاردهم، "سپاهیان انگلیسى از تمام بنادر، اماکن و جزایر متعلق به ایران عقب‌نشینى خواهند کرد". بدین سان، این نکته که آیا شهر محمّره به ایران تعلق دارد یا نه قابل گفتگو است. ترکها (دولت عثمانى) ادعاى مالکیت خود را به این بندر رها نکرده‌اند. به واسطه کمىِ عمق دریا در بعضى از فصول، بصره براى پهلو گرفتن کشتى‌هاى سنگین زیاد مناسب نیست، در صورتى که در این منطقه تنها محمّره است که در تمام فصول سال براى کشتى‌ها قابل استفاده است. به این ترتیب اگر "پالمرستون" بخواهد به بهانه این که محمّره به ایران تعلق ندارد میتواند آن را تا رفع اختلاف مرزى ایران و ترکیه تحت اشغال خود نگهدارد.
ماده ششم حاکى است که ایران رضایت میدهد
"از تمام ادعاهاى خود نسبت به اراضى و شهر هرات و نیز ممالک افغانستان صرف‌نظر کرده از دخالت در امور داخلى آنها خوددارى کند، استقلال هرات و ممالک افغانستان را برسمیت بشناسد و هرگز در صدد اخلال در استقلال این ممالک برنیاید". در مواقعى که اختلافى درباره هرات و افغانستان پدید آید براى رفع آن باید از اقدامات خیرخواهانه دولت انگلستان یارى گرفته شود؛ طرفین حق ندارند به اقدامات نظامى دست بزنند، جز در مواردى که خدمت خیرخواهانه انگلستان بى‌نتیجه بماند."
از سوى دیگر دولت انگلستان متعهد میشود
"براى اجتناب از هرگونه اختلاف، از اِعمال نفوذ خود بر ممالک افغان خوددارى کند؛ و اقدامات مجدانه‌اى براى حل اختلافات از طریق مسالمت، با رعایت عدالت و شرافت، بسود ایران بعمل آورد."
اگر عبارات دیپلماتیک را از این ماده پاک کنیم چیزى جز برسمیت شناختن استقلال هرات از سوى ایرانیان باقى نمیماند و این امتیازاتى است که در کنفرانس استانبول فرخ خان آمادگى خود را براى دادن آنها اعلام کرد. حقیقت این است که طبق این قرارداد انگلستان خود را بعنوان میانجى رسمى بین ایران و افغانستان جا زده است، این که تا چه حد وى بتواند این نقش را ایفا کند مسأله حق نیست بلکه مسأله زور است. در ضمن اگر شاه در دربار از شخصى مانند "هوگو گروتیوس"[٤] نظرخواهى بکند، این شخص اعلام خواهد داشت که امتیازاتى که یک دولت مستقل به یک دولت خارجى در زمینه امور بین‌المللى خود میدهد از دیدگاه حقوقى فاقد اعتبار است. این امر در مورد تفویض چنین امتیازى به دولت انگلستان هم صادق است. این دولت با اصطلاحات شاعرانه‌اى از ممالک افغانستان و طوایف مختلفه نام میبرد که گویى افغانستان یک کشور رسمى است. دولت افغانستان به معناى سیاسى، همانقدر وجود دارد که دولت "پان اسلاویا".
ماده هفتم بیانگر این است که
"هر گاه ممالک افغان به مرزهاى ایران تجاوز کنند، دولت ایران حق خواهد داشت براى کیفر متجاوزان به عملیات نظامى دست بزند؛ لیکن پس از انجام این کار بلافاصله باید به سرزمین خود بازگردد."
این در واقع تکرار همان جمله قرارداد مربوط به سال ١٨٥٢ است که بیدرنگ بهانه (بدست انگلستان) داد که به بوشهر قشون اعزام کند.
بنا به ماده ٩ دولت ایران اجازه تأسیس و شناسایى رایزنى‌هاى کل، رایزنى و معاونت رایزنى را قبول کرده، مقامات کنسولى انگلستان را در خاک ایران میپذیرد. طبق ماده ١٢ دولت انگلستان از ایرانیانى که هم اکنون در استخدام هیأتهاى انگلیسى، رایزنى‌هاى کل، رایزنى، معاونت رایزنى و کارکنان رایزنى انگلستان نیستند، حمایت نمیکند.
استقرار رایزنى‌هاى انگلیسى در ایران پیش از جنگ مورد موافقت فرخ خان قرار گرفته بود. قرارداد کنونى خوددارى انگلستان از حق حمایت ایرانیان به آن چیزى نمیافزاید، حقى که یکى از علل محرز جنگ بشمار میآید. اتریش، فرانسه و سایر دول کنسولگرى‌هاى خود را، بدون توسل به اعزام "دزدان دریایى" در ایران برقرار کرده‌اند.
بالأخره "قرارداد" بازگشت "م. مورى" را به دربار ایران و نیز معذرتخواهى از این نجیب‌زاده را تحمیل کرد. (توضیح این که) شاه، در یکى از نامه‌هایش خطاب به صدراعظم، "مورى" را "مرد احمق، نادان و دیوانه"، یک آدم "کم‌عقل" و نویسنده یک "سند موهن و سفیهانه" توصیف کرده بود. عذرخواهى از "مورى" نیز بوسیله فرخ خان قبلا مطرح شده بود، لیکن در آن موقع این پیشنهاد رد شده متقابلا خواسته شده بود که صدراعظم استعفا بدهد و "مورى" با جلال و شُکوه تمام "در میان صداى ناى و کرناى و شیپور و فلوت و هارپ و غیره" وارد تهران
شود. آقاى "مورى" بعنوان رایزن کل در مصر، مراتب لطف شخصى آقاى "باررو" را پذیرفته و بمحض پیاده شدن در ساحل بوشهر تنباکویى را که از سوى شاه به او هدیه داده شده بود آشکارا در بازار بفروش رساند. وى بعنوان یک شوالیه دربدر، در حالى که یک بانوى ایرانى بدنام وى را همراهى میکرد، نتوانست تصویر کمال و شایستگى یک انگلیسى را در ذهن شرقیان جاى دهد. تحمیل اجبارى او به دربار ایران یک موفقیت قابل تردید بود. این قرارداد در مقایسه با آنچه که فرخ خان پیشنهاد کرده بود جمعا چیز تازه‌اى ندارد. امتیازى که بنا به این قرارداد بدست آمده حتى به اندازه کاغذى که قرارداد بر روى آن نوشته شده ارزش ندارد تا چه رسد به پولهایى که در این راه خرج شده و یا خونهایى که بزمین ریخته شده است. بیشترین محصول عملیات نظامى انگلستان در ایران عبارت از کینه و نفرتى است که علیه انگلستان در آسیاى مرکزى پدید آمده است. در اثر عقب‌نشینى‌هاى سپاهیان هندى بار تازه‌اى بر خزانه‌دارى هند تحمیل شده و در نتیجه نارضایى افزون شده است. نتایج تقریبا اجتناب‌ناپذیر وقایع یک کریمه دیگر عبارت از شناسایى میانجیگرى رسمى بناپارت بین انگلستان و دول آسیایى و نیز تصرف اراضى دوگانه خیلى مهم بوسیله روسهاست که یکى در کناره (غربى) بحر خزر و دیگرى در مرزهاى شمالى سواحل ایران قرار دارد.
اخیرا انگلیسى‌ها جنگى را در آسیا به پایان رسانده و بیدرنگ جنگ دیگرى را آغاز کرده‌اند. مقاومت ایرانیان و چینى‌ها در برابر تجاوز انگلیسى‌ها تفاوتى را منعکس میکند که شایان توجه است. در ایران سیسم سازماندهى اروپایى ارتش با بربریت آسیایى پیوند خورده است. در چین، تمدن نیمه‌پوسیده باستانى‌ترین دولت جهان، با امکانات مخصوص بخود، علیه اروپاییان مقابله میکند. ایران یک شکست آشکار را پذیرفت در صورتى که چین، ناامیدانه، نیمه از هم پاشیده، سیستم مقاومتى را پدید آورده که اگر بکار گرفته شود به انگلیسى‌ها اجازه نخواهد داد که پیشروى پیروزمندانه خود را در چین تکرار کنند.
وضع ایران شباهت زیادى به وضع ترکیه، بهنگام جنگ با روسیه در سالهاى ١٨٢٩-١٨٢٨ داشت. افسران فرانسوى، انگلیسى و روسى، هر یک بنوبت، سازماندهى ارتش ایران را عهده‌دار بوده‌اند. در اثر حسادت، توطئه‌چینى، جهل، خیانت و فساد شرقیان - که میبایستى بشکل افسران و سربازان اروپایى درمیآمدند - سیستمى شکست میخورد و بجاى آن سیستم دیگرى برقرار میشد. ارتش جدید [ایران] هرگز فرصت نیافته بود که مدیریت و قدرت رزمى خود را به محک آزمایش بگذارد. عملیات آن محدود به یک سلسله جنگ علیه کردها، ترکمنها و افغانها بود که طى آن برخى از واحدهاى ذخیره سواران غیرنظامى ایران شرکت داشتند. این سواران نبردهاى واقعى راه انداختند؛ نظامیان جز ظاهرى آراسته، چیزى نداشتند که به دشمن نشان بدهند. بالأخره جنگ بین ایران و انگلیس فرا رسید.
انگلیسى‌ها به بوشهر حمله کردند و در آنجا با مقاومت دلیرانه، ولى نابسنده، روبرو شدند. مدافعان شهر از ارتشیان منظم نبودند؛ بلکه فارسها و عربهایى بودند که در ساحل میزیستند. ارتشیان در ٩٠ کیلومترى محل، روى تپه مستقر بودند. بالأخره آنان جلوتر آمدند. در میانه راه قشون مختلط هندى-انگلیسى با آنان مواجه شد؛ هر چند که نحوه بکارگیرى توپخانه افتخاراتى براى ایرانیان ببار آورد و ایرانیها بطور مطلوب دستجاتى بشکل مربع تشکیل دادند لیکن فقط آتش یکى از گردانهاى سواره نظام هندى تمام سپاه ایران، اعم از پیشقراولان و گردانهاى خط جبهه را از صحنه نبرد بیرون راند. براى این که به قابلیت این سواران در قشون هند پى ببریم کافى است به کتاب "سروان نولان"[١] Nolan مراجعه کنیم. در میان افسران انگلیسى-هندى این اسواران از بى‌ارزشترین و بدترین نظامیان بشمار آمده و قابلیت آنها را حتى کمتر از سواران نامنظم انگلیسى-هندى توصیف میکردند. "سروان نولان" حتى یک عمل جنگى را هم نمیتواند نام ببرد که طى آن این اسواران اعتبارى کسب کرده باشند. با تمام این احوال ٦٠٠ نفر از این سواره نظام ارتش ده هزار نفرى ایران را تار و مار کردند. وحشت چنان در سپاه ایران افتاده بود که جز توپخانه هیچ چیز در هیچ جا پایدارى نکرد. وقتى به محمرّه [خرمشهر] رسیدند، خود را از تیررس برکنار یافتند. در این میان فقط افراد توپخانه بودند که بجا مانده و از توپها دفاع میکردند. بمحض اینکه توپها خاموش شدند خدمه آنها هم عقب‌نشینى کردند. هنگامى که سیصد و پنجاه تفنگدار کشتى از سواره نظام انگلیسى در ساحل پیاده شدند تمام سپاهیان ایرانى پس رفتند و کلیه تسلیحات و تجهیزات را بدست فاتحان نه - زیرا اینان را نمیتوان فاتح نامید - بلکه متجاوزان سپردند.
با تمام این احوال ایرانیان را نمیتوان یک ملت ترسو خواند و یا به علت پذیرش شیوه‌هاى جنگى اروپاییان بوسیله شرقیان سرزنش کرد. جنگهاى روس و ترک در سالهاى ١٨١٢-١٨٠٦ و ١٨٢٩-١٨٢٨ از این وقایع زیاد داشت. مقاومت اصلى بر علیه روسها عبارت بود از مقاومت غیرنظامیان در شهرهاى حصاردار و ایالات کوهستانى. هر وقت که روسها با ارتشیان رسمى برخورد میکردند به آسانى آنها را شکست میدادند و یا گاهى با نخستین آتش آنان میگریختند؛ در صورتى که افراد غیر نظامى طى یکى از برخوردها در "وارنا" Varna حملات روسها را بمدت چندین هفته دفع کردند. و در ضمن در آخرین جنگ ارتش منظم ترک در تمام جبهه ها، از التینت Oltenitza و ستاتى Citate گرفته تا قارس Kars واینگور Ingur، روسها را شکست داد.
واقعیت این است که هنوز انتقال سازمان نظامى اروپائیان به ملل بربر پایان نیافته، فقط ارتش جدید، به شیوه اروپایى مجهز و تقسیم‌بندى شده است. چنین اقداماتى فقط نخستین گام است. اِعمال مقررات اروپایى هم به تنهایى کافى نیست؛ این امر موجب نمیشود که انضباط اروپایى بر ارتش مستولى گردد، به همین ترتیب مقررات آموزشى اروپایى سبب پدید آمدن تاکتیک و فنون رزم‌آورى اروپایى نمیشود. اصل و از همه مهمتر تربیت عده‌اى افسر و درجه‌دار بر طبق سیستم اروپایى است. این افراد میبایستى از خرافات و خاطرات ملىِ گذشته در زمینه نظامى مبرا شوند تا بتوانند در نفرات خویش روح زندگى نو بدمند. چنین کارى به زمان خیلى زیادترى نیاز دارد و مسلما با در نظر گرفتن نادانى، ناشکیبایى، خرافات شرقى و تغییرات سریع تقدیر، که از ویژگیهاى دربارهاى شرقى است، با موفقیت روبرو نمیشود. یک سلطان یا شاه بمحض این که میبیند سپاهیانش، بدون بهم زدن صف، میتوانند رژه بروند و با ستون بچپ چپ یا براست راست بکنند، تصور میکند که آنان پرقدرت‌ترین و بهترین ارتشهاى جهان هستند. در مدارس نظام "میوه‌ها" چنان دیر میرسند که با در نظر گرفتن بى‌دوامى دولتهاى شرقى نمیتوان از این مدارس انتظار داشت که نتایج چشمگیرى ببار آورند. حتى در ترکیه تعداد افسران آزموده بسیار اندک است و ارتش ترک بدون افسران اروپایى و تعدادى از اروپائیان مسلمان شده نمیتوانست گلیم خود را از آب بیرون بکشد.
تنها اسلحه‌اى که در همه جا استثناء است، توپخانه است. در این مورد شرقیان چنان بى‌کفایت و ناتوان هستند که اجبارا تمام کارهاى توپخانه را به معلمان اروپایى واگذار میکنند. در نتیجه در ترکیه، مانند ایران، در مقایسه با پیاده نظام و یا سواره نظام، توپخانه خیلى پیشرفته است.
در چنین شرایطى بود که ارتش هندى-انگلیسى که یکى از قدیمى‌ترین ارتشهاى مشرق زمین بوده و بر طبق سیستم اروپایى سازمان یافته بود، سپاهیان ایران را تار و مار کرد. این ارتش تنها ارتشى بود که تابع دولتى شرقى نبوده، منحصرا پیرو مدیریت اروپایى بود و بطور کامل تحت فرماندهى آنان قرار داشت و بوسیله نفرات و نیروى دریایى انگلستان پشتیبانى میشد.
در مورد ایرانیان، بجاى درخشندگى، عکس آن صادق بود. چیزى که در مورد ترکها دیده شد، درباره ایرانیان نیز بچشم میخورد. بدین معنى که اونیفورم و طرز لباس پوشیدن اروپایى براى رژه رفتن، به تنهایى نمیتواند رمز شکست‌ناپذیرى باشد. ممکن است در بیست سال آینده شکست ایرانیان، همانند ترکها در پیروزیهاى اخیرشان، قابل تردید باشد.
بنا به اطلاع، سپاهیانى که بوشهر و محمّره را به تصرف درآوردند بلافاصله به چین اعزام شدند. نفرات این سپاه (هندى-انگلیسى) در چین با دشمنى کاملا متفاوت روبرو خواهند شد. آنها بجاى شیوه‌هاى اروپایى با مسائل توده‌هاى جنگاور غیرنظامى آسیایى رویارو خواهند بود؛ ولى اگر چینى‌ها یک جنگ میهنى علیه آنان راه بیاندازند، و اگر خونریزى و بى‌توجهى آنان را وادارد که از سلاحهاى دم دست خود استفاده کنند سپاه هندى-انگلیسى چه روزگارى میتواند داشته باشد؟
مطالب بالا بخش بسیار کوچکی از نوشته های مارکس و انگلس در حدود 170 سال پیش است . طرح همه آن نوشته ها در اینجا ممکن نیست . با توجه به این جمله جنابعالی " نظریه پردازی مارکس و همراه اش انگلس در حوزه و سطح مسائل سرمایه داری کلاسیک اروپا است و از فرمول بندی روابط اجتماعی اشرافیت و روابط تولیدی شرق به سبب ناآشنایی مطلبی نگفته و ننوشته اند که خود علت اولیه و اصلی نااشنایی و بغرنجی داده های ان ها برای جوامع شرقی است. انان فیلسوفان یک چشم اند. " یک چشم بودن آنها را با چه تعبیری باید فهم کنیم ؟
و در پایان جایگاه این یک چشمی آنها را در این جمله شگرف جنابعالی چگونه تعبیر کنیم ؟
" به گمان من سوسیالیسم واقعی از این پس و درست از میان تعارضات و کاستی‌های اولترا امپریالیسم رخ خواهد نمود که ممکن است هیچ شباهتی با سوسیالیسم نوع شوروی نداشته باشد اما در معنی چیزی جز همان اندیشه سوسیالیسم از کار در نخواهد آمد. کلاسیک نه فقط باطل که حتی معیوب نیز نشده است. ظهور پیش هنگام سوسیالیسم، که محصول غلبه عمل‌گرایان سوسیالیست به نظریه‌پردازان و فیلسوفان در بین‌الملل دوم بود، حاصلی جز اعمال فشار بر سرمایه‌داری برای سزارین دوران رشد نهایی خود نداشت. گسترش فرهنگ سرمایه‌داری، یعنی گسترش دانش، دموکراسی و حداکثر استفاده معقول از امکانات زمینی برای حیات تمامی عناصر ذی مدخل آن، این بار از طریق مسالمت‌آمیز راه پذیرش سوسیالیسم، یعنی حداکثر همکاری ملی و بین‌المللی، بین دولت و مردم و دولت‌ها با یکدیگر را فراهم خواهد ساخت. راه عبور به مرحله نوین‌تری در مناسبات اقتصادی و اجتماعی انسان، پس از اولترا امپریالیسم، راه خون‌آلودی نخواهد بود و شایسته فرهنگ پیش رفته بشر امروز نیز جز این نبوده و نیست " . ( بنقل از کامنت یکی از بازدیدکنندگان وبلاگ حق و صبر )
خواهشمندم کلیدی برای درک مسایل مطروحه بالا و شناخت بهتر این یهودی زاده در اختیار اینجانب قرار دهید .
سلامت و طول عمر جنابعالی را از خداوند رحمان و رحیم خواستارم .
انتظار دریافت گلید برای چنین قفل زنگ زده ی کهنه ساختی نیازمند استاد کارانی است که دیگر متاع شان خریدار ندارد. شاید هم پاسخ لازم را در زمان دیگر عرضه کردم. همین اندازه با خبر بشید که در ایران مارکسیست نداریم زیرا هیچ متن مارکسیستی پایه به زبان فارسی تولید و یا حتی ترجمه نشده است. شخصا در کتاب خانه لنین مسکو شنونده گلایه شدید مدیر کتاب خانه از نبود نسخه فارسی آثار لنین بوده ام.
واکنش منفی اعضای فرهنگستان زبان به موضوع آموزش زبانهای محلی
محمد علی موحد عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز در سخنان کوتاهی با اشاره به مباحث مطرح شده در این نشست به موضوع آموزش زبانهای محلی توسط دولت اشاره کرد و گفت: دولت باید از مداخله مستقیم در آموزش زبانهای محلی و بومی خودداری کند ما زبان معیاری داریم که زبان رسمی ما است اگر دولت بخواهد آن را فراموش کند و به حوزه زبانهای محلی وارد شود کار ما زار است.
http://www.asriran.com/fa/news/317253/%D9%85%D8%AE%D8%A7%D9%84%D9%81%D8%AA-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4-%D8%A8%D9%87-%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1%DB%8C
با سلام
استاد گرانقدر، این خبر خوش را پیشاپیش به آنهایی تبریک می گویم که بعد از در دسترس قرار گرفتن و خواندن و تفکر در باب محتویات کتاب حاضر،به جای انبساط در رگ های گردن، تاثیر در سلول های خاکستری مغز خویش را لازم می دانند.
به شما خسته نباشید می گویم که در طول این مدت زحمات بسیار زیادی را متحمل شدید و با وجود سنگ اندازی های فراوان هرگز تسلیم نشدید و ادامه دادید.
منتظر خبر های خوش دیگر نیز هستیم.
با تشکر
سلام استاد
چشمتان روشن . صمیمانه تبریک می گویم و تا انتشار تمام آثارتان نباید کوتاه بیایید.
از کتاب پلی برگذشته بخش ساسانیان چه خبر؟
برای ان کتاب هنوز مجور صادر مشده؟
هنوز خیر.
تبریک صمیمانه،
بعد از خبر پدر شدنم این بهترین خبری است در این چند سال اخیر مرا وصف ناپذیر خوشحال کرد
ان شاء الله عیالوارتر شوید.
دریافت مجوز چاپ کتاب اسلام و شمشیر باعث شادی همه یاران بنیان اندیش است. تبریک عرض می کنم و امیدوارم شاهد انتشار دیگر آثار جنابعالی باشیم. از بنیان اندیشان انتظار می رود با خرید این کتب و اهدای آن به کتابخانه های عمومی به وظیفه ی خود در نشر اندیشه های استاد کمک کنند.
استاد محترم
سلام
تبریک صمیمانه ی مرا نیز بپذیرید. پیروزیهای روز افزون شما آرزوی قلبی ماست.
1- حیرت انگیز است! یک اقلیت مطلق خشک مغز که اگر ریشه یابی کنیم اجدادشان هم به این خاک تعلق ندارند(توجه کنید که حداد یعنی آهنگر و آهنگران همه از هند به این کشور آورده شده اند!) بدون مراجعه به آراء عمومی در گوشه دنجی می نشینند و تصمیم می گیردند که افراد فلان قوم به بچه هایشان زبان مادریشان را یاد بدهند یا خیر؟! کسی نیست از اینها بپرسد شما سر پیازید یا ته پیاز؟!
2- خب اگر این محلی ها ایرانی هستند آیا وظیفه شان فقط رأی دادن و انتخاب رئیس جمهور برای گسترش زبان فارسی در کشور و دنیاست؟! و اگر ایرانی نیستند لطفا آنها را به حال خود رهایشان کنید و دست از سرشان بردارید!
3- آیا زبان تاجیکی زبان رسمی است که برایشان کتاب چاپ می کنید؟! آنهم با هزینه کردن از جیب ما محلی ها؟!
4- آیا این زبان محلی که می فرمائید در آنسوی مرزها زبان رسمی ملتهایی نیستند؟!
5- متاسفانه این روش باطل در ممالک شرقی و عقب افتاده وجود دارد که اقلیت مطلق حاکم چنان ملتهایشان را تحقیر می کنند تا دریای نفرت مردم را به خروش می اندازند و آنوقت این خروش نفرت را به گردن خارجی ها می اندازند؟! خیلی عجیب است. به سخنان تمام حاکمان سقوط کرده و در حال سقوط منطقه گوش کنید! همه آنچه رخ داده و یا در حال رخ دادن است را توطئه خارجی می دانند! اگر آنها راست می گویند می توان ادعا نمود که این حاکمان خود مجری اصلی همان توطئه های خارجی در کشورهایشان و بر علیه ملتهایشان هستند!
6- متاسفانه در ممالک عقب افتاده حاکمان خود را مالک(نه چوپان، که چوپان نسبت به گله مهربان است) و رعیت را گوسفند و گله می پندارند و برای به خود آمدن و کنار گذاشتن این نگاه تحقیر آمیز بجز زبان زور و اسلحه را نمی فهمند! پس نفرمائید که آنچه در منطقه رخ داده و یا در حال رخ دادن است توطئه خارجی است! باز هم تکرا می کنم اگر توطئه ای وجود داشته باشد این حاکمان چه نقشی درا ین توطئه دارند و کجای این معادله قرار می گیرند؟! آیا جزء مهم و حتی مجریان اصلی توطئه نیستند؟!
7- برای اینگونه قیم معابی ها اقلیتی نادان و ناشناس چه آینده ای قابل پیش بینی است؟!
با سلام خدمت آقای پورپیرار.
تبریک عرض می کنم.
استاد گرامی تبریک عرض می کنم و ان شاء الله که شاهد خبرهای خوش دیگری باشیم .
سلام.
گرچه این قضیه مجوز علامت مثبتی بنطر میرسد منتها باید دید استراتژی جبهه گیری در برابر آن را حضرات دشمن قرآن در وزارت به چه شکل عوض کرده اند.
http://vista.ir/news/12978132/%D9%86%D8%AC%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DA%86%D9%87-%D8%A7%D8%B1%D9%88%D9%85%DB%8C%D9%87-%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B5%D9%84%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%84%D9%84-%D8%B4%D8%AF
نقطه نظرات مجتبی غفوری پیرامون مواضع اخیر استاد
www.bonyaan.blogfa.com
در مورد کارهای آقای غفوری باید گفت:
یه اتفاق دیگه بطور اتفاقی یا غیراتفاقی ظهور کرد. مبارک است! فقط میتوان گفت حیف از خاک.
با سلام
از یکی از دوستان لینک مطلبی را دریافت کردم که حاوی پاسخ آقای غفوری به جنابعالی است. ای کاش آن پاسخ در اینجا انتشار می یافت تا امکان قضاوت صحیح و منصفانه فراهم می شد.
پاسخی وجود ندارد. ابتدا بپرسید چرا آن متن را اترش نوشته چون مجتبی قادر به نگارش چنین متن قلنبه سلنبه ای نست.
استاد سلام۰استاد آیا کسی قادر به تر جمهٔ کتیبه های رومی ویونانی که قبل از ۵۰۰ سال نوشته شدن هست؟ممنون
http://www.youtube.com/watch?v=ATq_nsaJQpI
برخی جعلیات تاریخی در اینترنت - همنشین بهار
http://www.afghan-german.com/acc/Lists/AccWriting/DispForm_1.aspx?List=693b22e0-abc3-4265-9962-d61ecbc84e79&ID=16#.UuiTzdLTnGg
ناصر پورپیرار و احسان یارشاطر و ....
با سلام خدمت آقای پورپیرارودیگر دوستان اولا تبریک
ثانیا
امیدوارم نوروحدت بخش قران برهمگان بتابد و افکار فرقوی هرچه زودتربرچیده شود
خبر خوبی بود امیدوارم سانسور درتمامی موارد برچیده شود
استاد فکر کنم اشتباه میکنید این نگارش یشتر شبیه نوشته های دوستمان مهدی- مهدی است . البته امیدورم اشتباه کرده باشم...
مسلما کار استاد مهدی نیست ولی حد بی سوادی و ناتوانی مدعیانی را می رساند که از نوشتن دو جمله قابل فمم عاجزند و به اربابان جدیدشان مراجعه می کند.
سلام
جناب اوجال لینک پاسخ را می گذارید تا بخوانیم؟!
سلام استاد. نظرتون درباره این متن چیست؟
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/281036/%D8%B7%D8%B1%D8%AD-%D8%B1%D8%A7%D9%87%D8%A8%D8%B1%D8%AF%DB%8C-20-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%87-%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%B3%D9%88%D9%85