حدود شرک

محمداوجال اولوتورک

پنجشنبه 11 شهریور ماه سال 1389 ساعت 02:05 AM

جناب استاد
با سلام و عرض ارادت
انتقادی به خدمتتان داشتم: فرموده اید که
" معتقد به یکتایی خداوند و رسالت پیامبر و نزول قرآن و روز جزا را، که معتقدان به مذاهب به آن ها ایمان دارند، نمی توان مشرک خواند. مشرک کسی است که مانند یهود و نصاری، برای خداوند شریک بگیرد، نه شیعه و سنی."  
آیا اگر یک فرد شیعی یا سنی یا وهابی (که البته به نظر حقیر اکثریت همین ها هم شیعی و سنی و وهابیِ "شناسنامه ای" هستند، و نه "معتقد واقعی"؛ همانطور که اکثریت مثلا مسیحی ها هم "منتسب" به مسیحیت اند و نه "معتقد" به آن)، به "بنده"ای از بندگان خدواند، همان صفاتی را بدهد که "مختص خدواند" است، و نسبت به آن "عبد"، چنان رفتاری را داشته باشد، که جز شایسته "معبود" نیست، آیا چنین فردی "مشرک" نیست؟؟ آیا حتما باید کسی نامش مسیحی یا یهودی باشد تا "مشرک" شناخته شود، و یا اینکه مهم، اعتقادات قلبی فرد است؟
...
جناب مجید نصراصفهانی
علاوه بر آیه روشنگر مورد اشاره خانم حاجی زاده، کمی هم در این آیه بیاندیشید:
اَلَا لِلّٰهِ الدّٖینُ الْخَالِصُ وَالَّذٖینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهٖ اَوْلِیَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ اِلَّا لِیُقَرِّبُونَا اِلَى اللّٰهِ زُلْفٰى اِنَّ اللّٰهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فٖى مَا هُمْ فٖیهِ یَخْتَلِفُونَ اِنَّ اللّٰهَ لَا یَهْدٖى مَنْ هُوَ کَاذِبٌ کَفَّارٌ .  (زمر، 3)

پاسخ:
آقای اوجال اولوتورک. هرکسی که به وحدانیت خدا معتقد باشد، با هر پندار و اعمال خلاف دیگر، هنوز مشرک نیست. چنان که در آیه مورد نظر خودتان، متوسلان به دون خداوند، دروغزن کافر صفت نام می گیرند ولی مشرک خوانده نمی شوند.