تاثیرات شعر در فارسی- فقدان متن نثر و فراوانی و کثرت شعر و شاعری

یادداشت برای مازیار

جناب مازیار. سبب تردید و شبهه شما در شمول و فراگیری آیات قران و احتمال استثنای نامداران شعر ایران را نمی دانم. احکام صریح و بی تعارف قرآن، در هیچ کجا موردی به استثنا نمی آورد و برای هیچ شخص یا قومی حساب جداگانه باز نمی کند. در صورت ایمان به قرآن مبین، هنگامی که حکم شیطان زدگی و جنون شاعران و گمراهی پیروان آن ها به تایید آیات قران می رسد، جایی برای تردید یا تعارف و تمایز میان این یا آن شاعر باقی نمی ماند و اگر هم دستورات قرآن را جدی نمی گیریم، بحثی جداست.

تنها در زبان فارسی با کثرت شعر و شاعران مواجه ایم که جای تامل دارد. در تاریخ ادبیات سایر کشورهای جهان فقط در یک یا چند دوره خاص، معدودی شاعر ظهور کرده اند که وجود متعادل و متعارف آن ها در میان صاحبان هر زبان و فرهنگ کاملا طبیعی و توجیه پذیر است، اما در هر خانواده فارسی زبان، چند نفری صاحب قریحه شاعری می یابیم که لااقل یکی از آن ها به شعر سرایی شهره می شود!!! و این هنوز جدای از صاحبان استعدادی است که فرصت شکفتن را نمی یابند. آیا از خود پرسیده اید در این زبان فارسی بی بار و بر، که جز به مدد لغت عرب بر پا نیست، چرا و به چه نیاز میلیون ها خلق را مشغول شعر سرایی می بینیم، در حالی که فهرست نثر نویسان فارسی در هزار سال گذشته به صد نمی رسد، حتی اگر سعدی و خیام و مولوی و ناصرالدین شاه را هم نثر نویس بدانیم، اگر باور نمی کنید به کتاب «هزار سال نثر پارسی» کریم کشاورز رجوع کنید تا از این دست تنگی مطلع شوید. پس آگاه باشید که پرداختن به شعر بافتن پرده ای است تا بر ضعف زبان فارسی در نثر نویسی و در احتجاج و مباحثه، پوششی کشیده شود.

حالا در باره آن عده خود قضاوت کنید که از سر فزونی تعصب و شدت ابتلا به مرض عرب ستیزی بی خردانه، چشم بر این حقایق بسته و لال بازی مضحکی با عنوان تکلم به فارسی سره دست و پا کرده اند که در جمع قلیلی به صورت کد هایی رمزی و نامصطلح رد و بدل می شود، به صورتی بس طرب زا به آن دل خوشند، از کاربرد کلماتی مبهم و بی صاحب و مخترع دچار ذوق زدگی می شوند و گمان می کنند که فرهنگ ملی را می زایانند!!! اگر این فرهنگ ملی تا ظهور این حضرات جدید الولاده، با استعانت از لغت زبان عرب زندگی کرده، و حتی فقط به مدد همین الفاظ عرب شعر سروده، که سره نویسان و سره گویان هم به آن می نازند، پس این اطوار و اداهای سره بازی، که حرف زدن مرادشان در تلویزیون بچه ها را هم می خنداند و وادارشان می کند تا از مادر و پدرشان بپرسند که این آقای سبیلو چرا این جوری حرف می زند، جزیی از ظهور عرب ستیزان در ایران و در صده اخیر است تا در پرده این بازی ها قوم و زبان عرب را تمسخر کنند که پیامبر و قرآن به آن قوم و زبان متعلق اند.

مضحک تر از همه این که غالب شاعران زبان فارسی مختصر زبدگی نیز در بیان به نثر ندارند و نمی توانند سلیس و بدون پیچیدگی بیان، حتی با سود بردن از این همه لغت مدد کننده عرب، نامه ای به معشوق و معشوقه خود بنویسند و ترجیح می دهند که تامین همین نیاز را هم به صندوق شعر بسپارند. چنین است که عرصه نثر فارسی به محشری بی صاحب و بی قانون بدل شده که با هر لحن قرائت، معنایی نو و متفاوت می یابد. تنها در زبان فارسی، قواعد و قوانین دستوری تا این حد دچار اختلال و اغتشاش است که حتی فعل و فاعل و مفعول هم جایگاه ثابتی در جمله ندارند و از آن که فقط شاعران برای چنین دستبرد و دستبردگی هایی به اصول و قوانین دستوری و لغوی مجازند، پس کثرت غیر طبیعی شعر و شاعر در زبان فارسی گواه میزان استعداد به هم ریختگی و در به دری زبان فارسی است.

آقای مازیار باید در این مقوله ها تعمق کرد و از جمله جویا شد چرا زبان فارسی با شاهنامه و شعر شروع می شود، با انبوهی شاعر نقیض نویس دنبال می شود و امروز هر مجله ای را در هر شماره می بینیم که ده ها شاعر و شعر جدید را از میان هزاران شاعر و شعر نوپدید گزینش و معرفی می کنند، در حالی که یک داستان قابل اعتنا ندارند و نثر نامرغوب مقالات گزینش شده برای چاپ غالبا مایه افسوس و حیرت می شود. باید بکوشیم و بدانیم که چه کسانی این فساد شعر نویسی را به فرهنگ ملی ما تحمیل کرده اند و از این کار چه سود و منظوری داشته اند؟ آیا این دهن کجی آشکار و توجیه ناپذیر به حکم آشکار قرآن نیست؟!

http://mobina46.blogfa.com/post-12.aspx

افزوده شده در ۸ نوامبر ۲۰۱۲

برای تازه واردان و آشنایی اولیه با مطالب آقای ناصر پورپیرار

درماندگی دانشگاه شیکاگو، پرآوازه ترین مرکز ایران شناسی

نمایش بد طراحی شده لوحه های ایلامی تخت جمشید-بی وطن بودن یهودیان

هواخوری12،باستان شناسی جعل-«دروغی که بزرگ شد»اسکار وایت موسکارلا

░▒▓۩ تخت جمشید؛ نیمه کاره طبق نظر سازمان نظام مهندسی ۩▓▒░ ©®

ملا نصرالدین هایی در کار معرفی تمدن ایران باستان!!! بخش اول (بررسی اصالت نامگذاری "خلیج فارس" یا "خلیج العربی" بر خلیج واقع در جنوب ایران)

در مورد جهود آنوسی(یهودیان متظاهر به اسلام)و مارانوسی(به مسیحیت)

ردیه ای بر شاهنامه فردوسی،حکیم ابوالقاسم طوسی به زبان فارسی دری

پیرامون شاهنامه، تحمیق ایرانیان و ساخت زبان و هویت ملی با شعر

لغات عربی در شاهنامه و سره نویسی ناب فارسی خالص معاصر فردوسی