تاریخ چیست؟بخشی از مقدمه کتاب دوازده قرن سکوت،برآمدن هخامنشیان

 تاریخ چیست؟

اخیراْ بررسی های جدی و جدیدی در باب تاریخ ایران و منطقه در مجموعه کتاب های« تاملی در بنیان تاریخ ایران» ( دوازده قرن سکوت) و « پلی بر گذشته» استاد ناصر پورپیرار صورت گرفته که بازتاب شگرفی در میان پژوهشگران و دانشجویان داشته است. قصد دارم چکیده مطالب را به ترتیب یادداشت کنم و مجالی برای گفتگو در این باره نیز فراهم شود. هرچند بحث های جدی و منظمی در محافل علمی رسمی و غیر رسمی مطرح می شود، بازگویی عمومی مطالب ایرادی نخواهد داشت. و اینک خلاصه مدخل کتاب اول با عنوان فرعی «برآمدن هخامنشیان»:

« تاریخ از زمین می روید و چون هر رستنی دیگر، بومی اقلیم خویش است.

بزرگترین مانع و مزاحم مورخ در پاسخ به سئوال «تاریخ چیست» وفور به اصطلاح « اسناد تاریخی» است.این به اصطلاح «اسناد تاریخی» در به ترین حالت خود، حوزه اندیشه و عملکرد کسی، گروهی و یا شرایطی را توضیح می دهد که کشف حتی دقیق آن مطلقاْ به معنی گشودن رازی از تاریخ نیست. بی شک جست و جوی «چیستی تاریخ» در اشیاء تاریخی گمراهی است. تاریخ پیش از اسناد، اجزا و قطعات آن ساخته شده است. تعریف درست تر، هر قوم و ملتی را که به تولید می رسد، به تاریخ وارد می کند. تاریخ توضیح تنهاروش و تنها مدیریت ممکن برای سازمان دهی تولید و ادامه طبیعی آن در هر جغرافیای متصور است و از آنجا که زمین بستر اصلی و اولیه تولید بوده است، پس تاریخ از زمین می روید و چون هر رستنی دیگر، بومی اقلیم خویش است. بدین ترتیب ورود انسان به تاریخ پیوسته به میزان اجازه جغرافیا بستگی داشته است.»

سپس استاد چهار گونه جغرافیایی را در ارتباط با تاریخ معرفی می کند:

۱- جغرافیای غلبه ناپذیر(جغرافیای بدون تاریخ): مثلاْ تقویم تاریخی اسکیمو ها فقط سه برگ دارد: یک روز بدون شکار، یک روز با شکار اندک و یک روز با شکار خوب که به طول یک هفته، یک ماه، یک سال،  یک قرن، ده هزار سال و یا تا اعماق حضور آن ها در زمان تکرار می شود. آشکار است که در جهان هنوز هم تجمع ها انسان های بدون تاریخ یافت می شود و تمامی آن ها را در جغرافیای غیر قابل کنترل می یابیم، پس بی هیچ مجادله ای معلوم می شود که عامل اصلی تاریخ، امکاناتی است که جغرافیا برای بهره برداری فراهم می کند و مدیریت ویژه ای است که در هر جغرافیا این بهره برداری را سازمان می دهد.

۲- جغرافیای موزون(جغرافیای توسعه): در این جغرافیا بارندگی و فصول منظم است، مهندسی زمین از حداقل عوارض آسیب می بیند و از وسعت کافی برخوردار است. انسانی که از این جغرافیا برمی خیزد یا به آن وارد می شود، دغدغه انتخاب ندارد. سهولت رفع نیازهای اولیه،محدوده فراغت او را وسیع می کند و آرامش کلی به باروری اندیشه یاری می رساند. گستره وسیع اقلیم مساعد، رشد کمی درونی و ورود جوامع جدید را با مشکل روبه رو نمی کند و تنازع های ویرانگر که ذخایر را بر باد می دهد در این اقلیم ضروری نیست.یک جغرافیای رام، ویژگی خود را که نظم، وفور و قانونمندی است به ساکنین و به سازمان دهندگان نخستین خود منتقل می کند.

3- جغرافیای ناموزون(جغرافیای تنازع): در این جغرافیا دشت های پهناور و رودهای آرام که استعداد پذیرش بی تنش گروه های متعدد انسانی را در حواشی خود دارد، دیده نمی شود. کمبود امکانات در چنین اقلیمی، به سرعت تنازع را در روند جست و جوی محیط مناسب زیست ناگزیر می کند و سازمان دهی دفاع در هر مرکز تجمع ضروری می شود. به زودی یک نفر از یک خانواده در هر واحد زیستس متمرکز، امکانات کل مجموعه را برای دفاع و نظم دادن به ادامه تولید و تقسیم کم تنش تر منابع محدود، در اختیار می گیرد و مدیریت جمعی به حکمرانی فردی بدل می شود. حکمرانی فردی در جست و جوی امنیت نهایی در مرحله بعدی به جدال با اقوام همسایه، سپس با سرزمین های دیگر برمی خیزد.

4- جغرافیای واحه ها(جغرافیای رکود): در این اقلیم شرایط قابل بهره برداری طبیعی جز لکه هایی بر دامن جغرافیا نیست. فاصله هر لکه تا لکه بعدی چندان بلند و عبور ناپذیر است، که حتی تنازع و یا اتحاد برای چاره جویی ادامه حیات ناممکن است.در این منطقه ارجحیت با دوام خونی است. معمر بودن خود نشان ازتطبیق با شرایط غیر قابل مقاومت و نشان از جان به در بردن از قوانین بی گذشت واحه است و شایسته عنوان سرکردگی است. 

 http://mobina46.blogfa.com/post-3.aspx

افزوده شده در ۸ نوامبر ۲۰۱۲ 

برای تازه واردان و آشنایی اولیه با مطالب آقای ناصر پورپیرار 

درماندگی دانشگاه شیکاگو، پرآوازه ترین مرکز ایران شناسی

نمایش بد طراحی شده لوحه های ایلامی تخت جمشید-بی وطن بودن یهودیان

هواخوری12،باستان شناسی جعل-«دروغی که بزرگ شد»اسکار وایت موسکارلا 

░▒▓۩ تخت جمشید؛ نیمه کاره طبق نظر سازمان نظام مهندسی ۩▓▒░ ©®  

ملا نصرالدین هایی در کار معرفی تمدن ایران باستان!!! بخش اول (بررسی اصالت نامگذاری "خلیج فارس" یا "خلیج العربی" بر خلیج واقع در جنوب ایران) 

  در مورد جهود آنوسی(یهودیان متظاهر به اسلام)و مارانوسی(به مسیحیت)

  ردیه ای بر شاهنامه فردوسی،حکیم ابوالقاسم طوسی به زبان فارسی دری

پیرامون شاهنامه، تحمیق ایرانیان و ساخت زبان و هویت ملی با شعر