ناگفته ها و نکات تردید آمیز توافق/ بیانیه ژنو بین ایران و 6 قدرت اتمی جهان و راه های فرار قرارداد در تقلب، فریب، سوء استفاده

مهدی - مهدی

یکشنبه 17 آذر 1392 ساعت 08:42 ق.ظ

یک سوال بدبینانه در مورد توافق هسته ای

http://alef.ir/vdcg3u9xzak9zt4.rpra.html?207460

پاسخ:
ضرب المثلی می گوید چهار پایی را که از سر به طویله نمی رود از ته داخل می کنند.  

 

 

 

  

 

 

 

کد مطلب: 207460
یک سوال بدبینانه در مورد توافق هسته ای
توحید ابراهیمی، 16 آذر 92
تاریخ انتشار : شنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۲ ساعت ۰۸:۵۶
آنچه تاکنون در افکار عمومی از توافق ژنو در مورد بندهای مربوط به فروش نفت رایج بوده عمدتاً بر این مضمون بوده که علاوه بر فروش یک میلیون بشکه نفت فعلی، ایران اجازه پیدا می کند مقداری از پول بلوکه شده خود در خارج را وارد کند.

اما در توافق هسته ای یا برنامه مشترک تدوین شده در ژنو، نکته ای ابهام آمیز وجود دارد که تفسیر بدبینانه - یا در واقع تفسیری که امریکا از آن برای اجرا کرده است - می تواند به معنای نقض تصور فوق، تشدید تحریم ها در جریان توافق اخیر و خسران بزرگ باشد.

در این توافق نامه در بخش مربوط به نفت آمده است:

"توقف تلاش برای کاهش خرید نفت خام ایران به نحوی که مشتریان فعلی بتوانند میانگین میزان کنونی خرید نفت خام خود از ایران را کماکان ادامه دهند. قادر ساختن ایران به بازگشت مبالغ مشخص از عواید فروش نفت نگه داشته شده در خارج"

دو تفسیر از این بند امکان پذیر است:

تفسیر خوش بینانه یا آنچه تاکنون در افکار عمومی ایران مطرح بوده است بر این تاکید می کند که ایران به یک میلیون بشکه نفتی که تاکنون می فروخته ادامه خواهد داد و ضمنا مقداری از پول بلوکه شده نفتی ایران نیز به داخل بازخواهد گشت.

اما تفسیر بدبیانه از این بند به این شرح است که ایران به یک میلیون بشکه نفتی که تاکنون می فروخته ادامه خواهد داد. مقداری از درآمدهای این یک میلیون بشکه در خارج نگه داری خواهد شد و مقداری از آن به داخل منتقل خواهد شد.

تفاوت این دو تفسیر چیست؟

تفاوت در این است که ۱- تفسیر دوم، سقف واقعی فروش نفت ایران را به کمتر از یک میلیون بشکه رسانده (به اندازه مقداری که توافق شده یا توافق خواهد شد که به کشور برگردد)، ۲- به نگه داشتن بخشی از پول ایران - از بابت این یک میلیون بشکه - در خارج "رسمیت" بخشیده، و ۳- مهمتر از آن اینکه، وارد کردن بقیه پول ایران از بابت این یک میلیون بشکه، بیش تر از مقدار توافق شده، (تحت عناوین آنچه تاکنون به دورزدن یا معامله پایاپای و ... نامیده میشده) به عنوان نقض توافق تفسیر خواهد شد.

تفاسیر منتشر شده در رسانه های سیاسی و اقتصادی غرب (سی ان ان، بلومبرگ، رویترز و ...) به گونه ای بر تفسیر دوم تاکید می کنند و بدتر از همه اینکه تفسیر خود کاخ سفید از بیانیه نیز همین گونه است:

یعنی ادامه فروش یک میلیون بشکه نفت فعلی، اختصاص برخی حساب های محدود شده در خارج برای این فروش و بازگرداندن مقداری از پول این حساب ها به داخل که البته کاخ سفید مقدار چهار و دو دهم میلیارد دلار در شش ماه آینده را پیش بینی کرده است.

(محاسبات ضمنی منتشر شده در رسانه های غربی به این ترتیب است: ایران قبل از تحریم ها ۲.۵ میلیون بشکه می فروخته که بعد از تحریم ها به ۱ میلیون بشکه در روز کاهش پیدا کرده است. ضرر ناشی از کاهش ۱.۵ میلیون بشکه فروش در عرض ۶ ماه (۱۸۰ روز) حدود ۲۷ تا ۳۰ میلیارد دلار ( و در عرض یک ماه حدود ۴.۵ تا ۵ میلیارد دلار) خواهد بود. ایران در شش ماه آینده اجازه خواهد داشت حدود ۱ میلیون بشکه فعلی را بفروشد. فروش یک میلیون بشکه در ۶ ماه (۱۸۰ روز) به قیمت حدود ۱۰۰ دلار بالغ بر ۱۸-۱۹ میلیارد دلار خواهد بود که مقداری از آن - طبق نظر کاخ سفید ۴.۲ میلیارد دلار - به داخل بازخواهد گشت و بقیه در حسابی در خارج نگه داری خواهد شد.

تفسیر سومی نیز از این بند شده به این ترتیب که فروش نفت فعلی ایران را حدود ۷۵۰ هزار بشکه در نظر گرفته و فاصله آن تا ۱ میلیون بشکه اجازه داده شده را حدود ۲۵۰ هزار بشکه دانسته و درآمد این ۲۵۰ هزار بشکه اضافی در ۱۸۰ روز را حدود ۴.۵ میلیارد دلار دانسته اند. به این معنا که ایران کل پول تا یک میلیون بشکه را دریافت خواهد کرد: ۷۵۰ هزار تا که تا الان می فروخته معادل ۱۳.۵ میلیارد دلار و ۲۵۰ هزار اضافی معادل ۴.۵ میلیارد دلار، که سر جمع در شش ماه آینده حدود ۱۸ میلیارد دلار خواهد بود که البته این تفسیر با تفسیر کاخ سفید مبنی بر انتقال حدود ۱۵ میلیارد دلار به حساب های خارجی محدود شده در این شش ماه در تناقض است.)

وجود بخش های دیگری از بیانیه مبنی بر امکان تمدید شش ماهه توافقنامه نیز به این معنیست که در صورت تمدید این توافق و در صورت اجرای تفسیر بدبینانه، کل پول نفت دریافتی ایران سالانه رقم غیرقابل باور و تاحدودی مسخره حدود ۸ میلیارد دلار در سال خواهد بود.

باتوجه به اینکه دکتر ظریف اعلام کرده که تفسیر غربی ها از متن توافق اهمیت ندارد و آنچه مهم است خود متن توافق است و با توجه به اینکه متن توافق در این باره کمی ابهام آمیز است یا حداقل اینکه توسط غربی ها بد برداشت شده است، خطرناک جلوه می کند، لذا لازم است وزارت خارجه سریعا تفسیر خود از این بخش را همانند طرف آمریکایی اعلام کند. هر چه باشد آمریکایی که در روی کاغذ تفسیر متفاوت خودش از یک متن واحد را دارد، بعید است در هنگام اجرا منظور ذهنی ما از آن را اجرا کند.